26
[PUNPANG]
ไม่อยากให้เขาเป็นของคนอื่น
ฉันถอนหายใจทิ้งท้ายกับความคิดในหัวก่อนจะเดินไปที่ระเบียงและมองไปที่ทางออกของตึกเพนท์เฮาส์แห่งนี้ รถเฟอร์รารี่สีแดงของคุณภาคิณกำลังเลี้ยวออกไป
มันมีอะไรแปลกๆ
ฉันรู้สึกแบบนั้น...
"คุณปั้นแป้งยังทานของหวานอีกไหมคะ" ฉันหันกลับไปมองพี่แม่บ้านทันที
"ไม่แล้วค่ะ หนูขอถามอะไรได้ไหมคะ"
"ได้ค่ะ"
"พี่ปีใหม่มาที่นี่บ่อยรึเปล่าคะ?" แม่บ้านขมวดคิ้วชน กันทำหน้านึกคิดสักพัก
"เท่าที่ดิฉันมาทำงานไม่เคยเห็นนะคะ คุณภาคิณไม่ให้คนอื่นขึ้นมาเพนท์เฮาส์ง่ายๆค่ะ ขนาดคุณท่าน เอ่อพ่อกับแม่ของคุณภาคิณน่ะค่ะ ยังไม่เคยมาเลยค่ะ"
ฉันยิ้มตอบพี่แม่บ้านแล้วหันไปมองข้างล่างต่อ รถขับออกไปแล้ว หรือฉันจะคิดมากไป พี่ปีใหม่ก็แค่คว้าแขนเขาไว้กันล้ม เพราะเธอใส่รองเท้าส้นสูง
พอคิดแบบนั้นฉันก็กลับเข้าไปในเพนท์เฮาส์ไปอาบน้ำและนั่งอ่านหนังสือ วันนี้ตั้งใจจะเขียนสรุปให้แพมแพมด้วยเลยจดเ
