45
ติดงอมแงม
ปั้นแป้งเงยขึ้นมองหน้าภาคิณ จนเขาก้มลงจุมพิตที่เปลือกตาและพวงแก้มร้อนของเธอ เด็กน้อยยิ้มอย่างมีความสุข กระชับวงแขนกอดมาเฟียหนุ่มไว้แน่น
"หนูจะเป็นทุกๆอย่างของคุณเลยค่ะ..."
"จริงนะครับ..."
"จริงที่สุดเลยค่ะ ขอแค่คุณบอกมา ชีวิตของหนู... หนูยกให้คุณค่ะ"
ถึงจะเมาแต่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป เพราะสิ่งนี้มันอยู่ในใจปั้นแป้งมาตลอด เธอมีความสุขที่จะเป็นของเขา เวลาอาจจะเร็ว แต่ทุกๆอย่างมันขึ้นอยู่ที่หัวใจ มันเคยเปราะบางจนรับมืออะไรไม่ได้ แต่พอมีเขาเข้ามาก็แข็งแรงจนอยากมีชีวิตอยู่ทุกๆวันเพื่อเขา
"แป้งรู้ไหม ว่าตัวเองน่ารักมาก"
เขาก้มลงกระซิบข้างหูท่ามกลางเสียงเพลงแผ่วๆและเกลียวคลื่นที่กระทบฝั่ง หัวใจเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดเต้นตึกๆ เธอเงยขึ้นมองเขาตาละห้อยออดอ้อน
เขาบอกว่าคนเมาจะแสดงตัวตนตัวเองออกมา
ภาคิณได้เห็นแล้ว เด็กคนนี้ขี้อ้อนจริงๆ
"เหรอคะ..."
"ครับ..."
"งั้นคืนนี้
