65
[PUNPANG]
มื้อเช้าของคุณภาคิณ
สองวันต่อมา...
"หายเจ็บรึยังครับ..."
ฉันหันขวับไปมองคนข้างกาย ฉันพึ่งตื่นยังไม่บิดขี้เกียจเลยเขาก็ถามขึ้นมาแล้ว นี่นอนรอฉันตื่นเพื่อถามคำถามนี้เลยไหมเนี่ย
"ทำไมเหรอคะ"
"พี่รอจัดการหนูอยู่ไงครับ" ฉันกะพริบตาปริบๆ ดึงผ้าห่มปิดหน้าตัวเอง มันดีขึ้นมากเหมือนจะหายแล้วล่ะ
"แป้งครับ..."
ฉันลดผ้าห่มลงแล้วทำตาแป๋ว
"แหะๆ รออีกสักวันดีไหมคะ..."
"ไม่รอแล้วครับ"
พรึบ!
"ว้าย!"
ผ้าห่มฉันถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่คนตัวโตๆจะย้ายตัวเองเข้ามาพิชิตหว่างขา จากนั้นมือใหญ่เกี่ยวแพนตี้ลงมาแล้วจับขาฉันกางออกกว้าง
ฉันยกมือปิดหน้าทันที นี่เขาจะตรวจมันตั้งแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย
เขินนะ!
"แผลหายแล้วนี่ครับ..."
"ค่ะ ก็หายแล้ว อื้อ~ คุณภาคิณ"
ไม่ทันขาดคำเขาก็เล่นงานฉันแล้ว แต่เริ่มด้วยความอ่อนโยน ลิ้นนุ่มๆชิมรสค่อยๆแหวกกลีบกุหลาบออกจากกัน ก่อนจะปลอบประโลมด้วยสัมผัส
