36
[PUNPANG]
ครอบครัวคุณภาคิณ
"ให้หนูช่วยบอกคุณภาคิณให้ไหมคะ หรือรอหนึ่งสัปดาห์จนกว่าพี่ตุลย์กลับมาทำงาน"
(เฮ้อออ) ถอนหายใจรอบที่สาม
(เดี๋ยวพี่ลองติดต่อเรื่อยๆดูก่อน ขอบใจนะ พี่ไม่กวนแล้วค่ะ)
แล้วพี่ปีใหม่ก็วางสายไป แต่วางสายไปฉันยังงงอยู่เลย รับผิดชอบ? รับผิดชอบอะไร? ดูเหมือนจะไม่สบายใจมากนะนั่น ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องเพนท์เฮาส์ขณะที่คิ้วขมวดชนกัน
แต่ดันต้องหยุดชะงัก เพราะมีบอดี้การ์ดเดินนำใครบางคนเข้ามา เขาหน้าคล้ายคุณภาคิณมากแต่ทรงผมคนละทรง ที่สำคัญดวงตาดุกว่า เมื่อเห็นฉันที่ยืนสวมชุดนักเรียนม.ปลายเอ๋อๆ ริมฝีปากคู่นั้นก็กระตุกยิ้มร้าย
"เหอะ เลี้ยงต้อยเหรอวะไอ้ภาคิณ"
คุณภาคิณวางแก้วกาแฟแล้วลุกขึ้นยืนเผชิญหน้า
"เลี้ยงแต่ง..."
เลี้ยงแต่ง?
ฉันหันขวับมองคุณภาคิณหัวใจเต้นแรง ก่อนที่เขาจะหันมาหาฉันแล้วพยักหน้าเรียก ฉันเดินช้าๆกระดึ๊บๆ เพราะสายตาที่ถูกมองน่ากลัวจริงๆ ความมีอิทธิพลแล
