22
ตื่นตัว
"ขะ ขอโทษค่ะ!"
ปั้นแป้งตกใจถอยกลับไปแล้วกอดอกตัวเองไว้ หัวใจเธอเต้นแรงตึกๆตึกๆ ขณะที่ภาคิณแค่เปิดตาขึ้นเท่านั้น
มาเฟียหนุ่มร้อนผะผ่าวลงไปถึงเบื้องล่าง เขาตื่นแล้ว... ตื่นไปทั้งตัว จึงได้แต่นอนนิ่งๆเปิดตามอง ขอสงบสติอารมณ์ก่อน
"ไม่เป็นไรครับ พี่... โอเค"
เขาโอเคจริงๆ ความนุ่มนิ่มของเธอแฝงไปด้วยความยิ่งใหญ่ จริงๆเขารู้ตั้งแต่จ่ายเงินซื้อชั้นในให้ปั้นแป้งแล้ว เธอเป็นคนซ่อนรูปซะมิด ทั้งที่ความจริงฝังลูกนิมิตไว้กลางอก
ในที่สุดภาคิณก็ตัดสินใจลุกขึ้นนั่งก่อนจะคว้าน้ำแร่ที่อยู่ในรถมาดื่มให้หายร้อนรุ่ม ให้ตาย... ความรู้สึกนั้นฝังเข้าไปในสมองเขาแล้ว ยังไงเขาก็ลืมไม่ได้
มันใหญ่จริงๆ
"แพมแพมลากเด็กคนนั้นมาแล้วครับ"
คำพูดของตุลย์ทำให้ปั้นแป้งกับภาคิณหลุดออกจากภวังค์ ทั้งคู่หันไปมองทันทีจนเห็นว่าแพมแพมกำลังขยุ้มผมลูกปลาลากมาที่รถ
เด็กสาวคนนั้นคิ้วแตก จมูกแตก ปากแตกตาบวมปูด ท
