#ช่วงกลางดึก
ภายในห้องที่มืดสนิท ฉันพยายามจะข่มตานอน แต่มันก็นอนไม่หลับ เพราะว่ากลัวคุณป๋าจะขึ้นมานอนด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณป๋าหลับไปหรือยัง
“เมเบล…” เสียงคุณป๋าเรียกชื่อฉัน นั่นไงคิดไว้แล้วเชียวว่าต้องยังไม่หลับ
“เธอหลับหรือยัง”
“…..”
“ฉันนอนไม่หลับ”
“…..”
“ขอขึ้นไปนอนกอดเธอได้มั้ย”
“ไม่ค่ะ!!” หลังจากที่เงียบฟังอยู่พักหนึ่ง พอได้ยินว่าคุณป๋าจะขึ้นมานอนด้วยฉันจึงรีบปฏิเสธทันที
“อ่า! ดึกแล้วนะทำไมเธอยังไม่นอนอีก”
“ถามตัวเองเถอะค่ะว่าทำไมยังไม่นอน” ฉันถามกลับ
“ก็รอลักหลับเธอไง”
ฉันเม้มปากแน่น พูดแบบนี้ใครจะไปหลับลงได้ ยิ่งระแวงอยู่ด้วย
บรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท จู่ๆ คุณป๋าก็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ “ฉันพูดเล่น”
“…..”
“นอนได้แล้ว ฉันจะคอยเฝ้ายามให้เอง”
“เฝ้ายาม เฝ้าทำไมคะ”
“เผื่อมีอันตรายอะไรฉันจะคอยปกป้องเธอไง”
“สิ่งที่อันตรายที่สุดคือคุณป๋าต่างหากล่ะคะ” ฉันรีบพูดสว
