“จริงๆ เรื่องที่เราทะเลาะกันมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะคะ ทำไมถึงต้องโมโหขนาดนี้”
“ถ้าเธอยอมเปิดเผยกับทุกคนว่าเป็นอะไรกับฉัน ฉันก็จะอารมณ์ดี”
“พักเรื่องนี้ไว้ก่อนดีกว่านะคะ” ฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน แต่ถ้าความคิดเห็นยังไม่ตรงกันเราก็ไม่ควรเอามาพูดให้ทะเลาะกันไม่ใช่หรือไง
“มันหน้าอายมากใช่มั้ย ?”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปหาคุณป๋า แล้วหย่อนก้มนั่งลงบนตักแกร่ง พร้อมกับซบหน้าลงบนแผงอกด้วยท่ามางที่ออดอ้อน
“มันไม่ใช่เรื่องหน้าอายเลยค่ะ หนูแค่ยังไม่พร้อมเท่านั้นเอง”
“แล้วเมื่อไหร่เธอจะพร้อม”
“ขอเวลาหน่อยสิคะ ตอนนี้หนูก็ยังบอกไม่ได้…”
ลมหายใจร้อนผ่าวของคุณป๋ากระทบลงมาโดนผิวเนื้อของฉัน ทำให้รับรู้ได้ว่าตอนนี้คุณป๋ายังไม่ได้ใจเย็นลงเท่าไหร่
“เราอย่าพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลยนะคะ”
ทันทีที่จบคำพูดของฉัน คุณป๋าก็ยกตัวฉันลอยขึ้น แล้ววางลงตรงที่นั่งข้างๆ ตัว ก่อนจะลุกขึ้นยืนเ
