ตอนที่ 5 หวงมากกว่า
1528 Words
ร้านข้าวต้มข้างทาง
ตอนนี้พี่ดินบอกว่าหิวข้าวขอกินข้าวก่อน ขับรถออกจากผับมาไม่นาน เขาก็แวะร้านข้าวต้มข้างทาง
ฉันซ้อนกันมา 3 คน โดยมีฉันนั่งตรงกลางกอดเอวพี่ดินไว้ ส่วนมะนาวก็กอดเอวฉันอีกที
พอรถจอดที่ร้านข้าวต้ม เพื่อนพี่ดินก็โทรมา และก็ตามกันมาที่ร้านข้าวต้มกันหมด
“ไอ้สัสดิน เมียมาตามกลับแนบเลยนะมึง” พี่กระทิงลงจากรถมาได้ยังไม่ทันได้นั่งโต๊ะเขาก็เอ๋ยแซว
พี่ดินเพียงยักไหล่ให้กับเพื่อนเขาอย่างกวนประสาท และหันมามองหน้าฉัน เอามือวางตรงพนักพิงเก้าอี้ข้างหลังฉัน ฉันก็เพียงแต่ยักคิ้ว และยกยิ้มมุมปากให้
ไม่นานรถบิ๊กไบค์ของรุ่นน้องของเขาก็ตามมาสมทบ ตอนนี้มีฉันกับมะนาว เป็นผู้หญิงสองคนในโต๊ะที่มีเด็กช่างผู้ชายอยู่กันเป็นสิบๆ คน
ไม่ถึง 5 นาที รถพี่อาร์ตก็มาจอดเรียงตามแนวรถบิ๊กไบค์ที่จอดอยู่แล้วริมฟุตบาทอย่างเป็นแถวสวยงาม แต่มันมีผู้หญิงคนนึงเดินมาพร้อมกับเขา มะนาวสะกิดให้ฉันดูเป็นเธอคนนั้นคนที่ทำให้ฉันต้องมาตามพี่ดินถึงผับ
เธอเดินเข้ามานั่งสมทบลงฝั่งตรงข้ามฉันกับพี่ดิน สายตาของเธอมันไม่ได้สนใจพี่อาร์ตเลยสักนิด ทำท่าจะสนใจพี่ดินมากกว่า
“พวกมึงจะแดกอะไร สั่งเลย มะนาวกับผักบุ้งสั่งเลยนะ”
“สั่งได้เลยนะครับ” พี่ดินหันไปบอกกับผู้หญิงคนนั้น เธอก็ยกยิ้มให้กับพี่ดินที่หันไปสนใจเธอ
ฉันเข้าใจนะที่เขาถามตามมารยาท แต่ฉันไม่พอใจหนิ!
“พี่ดินจะกินอะไรล่ะคะ?” ฉันไม่อยากให้เขาไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น เลยดึงจุดสนใจของพี่ดินมาทางฉัน และพูดกระแทกเสียง
แต่...มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันให้บุคคลที่ 3 เห็น ฉันพยายามดึงสติและระงับอารมณ์โกรธเอาไว้สุดฤทธิ์
“พี่เอา...ผักบุ้งไฟแดง”
ในระหว่างที่ทุกคนสนใจเมนูอาหาร
ฉันมองหน้าคนหน้าคม และแอบกระซิบถาม
“พี่ชอบกินผักบุ้งไฟแดงหรือชอบกินผักบุ้งนี้มากกว่า”
“ผักบุ้งนี้สิครับ...” เขาพูดพร้อมจิ้มมาตรงหน้าอกของฉัน พร้อมสายตาหวานเยิ้ม โดยมีผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเราสองคนด้วย เธอมองการกระทำของฉันกับพี่ดิน แล้วก็กอดอกทำหน้าไม่พอใจ
ฉันอยากให้เธอรู้ว่า พี่ดินเป็นของฉัน และอยากทำให้เธอรู้ว่าเขารักฉันมากแค่ไหน ฉันพยายามชวนพี่ดินคุย และออดอ้อนสุดฤทธิ์
ฉันเป็นผู้หญิงด้วยกันมองออกว่าเธอมองพี่ดินด้วยสายตาแบบไหน คงอยากจะแย่งเขาเต็มที่เลยล่ะมั้ง ไม่ใช่ว่าฉันคิดไปเองนะ มะนาว
ที่นั่งอยู่ข้างๆ มันยังกระซิบบอกว่า....สายตาของหล่อนอยากจะกินพี่ดินขนาดไหน
ผู้ชายในโต๊ะนี้ก็หน้าตาดีกันทั้งนั้นทำไมต้องมายุ่งกับพี่ดินของฉันด้วยก็ไม่รู้
“แป้ง อยากกินอะไร สั่งเลยนะครับ” พี่อาร์ตหันไปถามผู้หญิงหน้าสวยคนนั้นที่เอาแต่นั่งมองฉันกับพี่ดินอยู่
ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เพราะพี่ดินเขาก็ไม่มีท่าทีอะไรกับหล่อนเลยสักนิด
“รู้ตัวไหม ว่ามีผู้หญิงจ้องจะกินน่ะ?” ฉันถามเขา
“รู้”
“แล้วไง?” ฉันมองไปในตาคมนั่น เหมือนจะจับผิด
“ก็ไม่ไง พี่บอกว่ามีแฟนแล้ว และก็นั่งอยู่ตรงนี้ไง หึงเหรอ?” เขาถามฉันแถมใช้สายตาคมมาจ้องตรงหน้าจนฉันเขิน
“หวงมากกว่า” ฉันตอบปัดๆ ไป ทั้งที่ในใจมันทั้งหวง ทั้งหึง
“กินเถอะอาหารมาแล้ว” อาหารมาเสิร์ฟ พี่ดินก็เปลี่ยนเรื่องทันที
“สมัยนี้เขาฮิต แย่งผู้ล่าแต้มกันน่ะแก มีแฟนแล้วก็ไม่เว้น...ดูนางหมั้นหน้าหมั้นโหนกมาก...” มะนาวที่นั่งสังเกตการณ์อยู่ตลอดหันมาพูดกับฉัน
“โรคจิต อยากเป็นผู้ชนะมากหรือไง”
“มันเป็นการทดสอบความสามารถเฉพาะตัวอย่างหนึ่งอ่ะแก ยิ่งแย่งได้ยิ่งเหมือนเป็นผู้ชนะ คล้ายๆ กับพิชิตยอดเขาได้เลยล่ะมั้ง ฮ่าๆ” มะนาวกระซิบบอกฉัน และฉันสองคนก็หัวเราะกันคริกคัก
“มะนาวมีแฟนยังครับ?”
เป็นพี่จี๊ปที่ถาม มะนาวมันหน้าแดงอายม้วนไปเลยสิทีนี้! ฉันเห็นมันบีบมือตัวเองและบิดไปบิดมา
“ยะ ยังค่ะ”
“ถ้ายังมองมาทางซ้ายมือนะครับ รุ่นน้องพี่มันสนใจน่ะ”
ฉันกับมะนาวมองไปทางที่พี่จี๊ปพูด เป็นกลุ่มที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าผับ คนที่พี่ จี๊ปบอกหน้าตาดีเลยล่ะ
“เอาดิ ฉันเชียร์”
“แกจะบ้าเหรอ ฉันเขินนะ”
“พี่ชื่อวี ครับ” พี่คนนั้นยกมือทักทายมะนาว และเอามือเสยผม ดูท่าทางเขาจะเกร็งๆ อยู่เหมือนกัน
“แลกไลน์ เลยดิวะ ไอ้วี มัวแต่อายอยู่ได้ จะได้แฟนไหมล่ะมึง”
เพื่อนที่นั่งข้างๆ เขาแซะขึ้น แต่พี่วีก็ยังไม่กล้าพูดอะไรได้แต่ยิ้มๆ อย่างเขินอาย ทำให้ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะทั้งสองคนที่เอาแต่อายม้วนกันอยู่
“หน้าแกแดงมาก”
“จริงเหรอ?” มะนาวเอามือทั้งสองข้างจับแก้มตัวเองอย่างน่าเอ็นดู พี่วีมองมะนาวตาไม่กระพริบและส่งยิ้มหวานมาให้
“ไปห้องน้ำกับฉันก่อนแก” มะนาวมันเขินจนนั่งไม่ติด
ฉันไปเข้าห้องน้ำกับมะนาว เดินออกมาพวกเขาก็ยืนจับกันเป็นกลุ่ม ยืนสูบบุหรี่กันอยู่ แต่ยัยแป้งนั่น นางเกาะแขนพี่ดินตอนฉันเดินออกมาจากห้องน้ำให้ฉันเห็นนะสิ
"พี่ดิน...!!" ฉันเรียกเขาเสียงดัง แต่ก็เก็บอารมณ์ที่มันร้อนลุ่มอยู่ในใจเอาไว้ ถ้าเขาไม่เอามือยัยนั่นออก แล้วเดินมาหาฉัน ฉันต้องระเบิดอารมณ์ออกมาแน่ๆ ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ขี้เหวี่ยงขี้วีนนะ! มันไม่ใช่นิสัยฉัน
"พี่ทำอะไร?" ฉันถามเขาเสียงเข้ม
"ไม่มีอะไร แป้งแค่เข้ามาถามว่าดินเรียนปีไหนแล้วเรียนที่ไหน ดินก็ตอบไปตามมารยาท แต่ไม่นึกว่าเขาจะมาเกาะแขนดินให้ตัวเองเห็น"
พี่ดินพูดมาซะยาวแต่มันก็ไม่ทำให้ความโมโหของฉันลดลง เพราะฉันหันไปมองยัยนั่น นางยิ้มเยาะเย้ยใส่ฉันอยู่นะสิ
"หึงดินเหรอ?" คนตัวสูงก้มหน้ามามองหน้าฉัน ที่กำลังทำหน้ามุ่ยอยู่ แต่ฉันก็ไม่ยอมตอบ
ยัยแป้งนี่! จะเล่นสงครามประสาทกับฉันหรือไง?
"รู้ใช่ไหมว่า แป้งกำลังทำอะไร" พอฉันเงียบพี่ดินก็ถามฉันอีกครั้ง
ฉันมองหน้าเขา ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเป็นมิตรสักเท่าไร
"เขากำลังทำให้เราแตกกันไงครับ...กลับบ้านได้แล้วเด็กดื้อ"
เขากอดคอฉัน เด็กเสิร์ฟก็เอาบิลมาเก็บเงินพอดี พี่ดินควักเงินให้ และเอาแขนมากอดคอฉันตามเดิม
"กูกลับแล้วนะ พวกมึง"
“ขอบคุณที่เลี้ยงนะครับพี่”
“เออ”
"มะนาวแกจะกลับพร้อมกันไหม?" ฉันหันไปหาเพื่อนที่กำลังคุยกับรุ่นน้องพี่ดินที่ชื่อวีอยู่
"กลับๆ " มะนาวโบกมือบ๊ายบาย พี่วี แล้วรีบวิ่งมา
"ฉันนึกว่าแก จะกลับพร้อมพี่เขาแล้ว"
"ฉันเขินว่ะ"
"เขิน?" พี่ดินยกคิ้วหนา แต่ก็เหมือนจะอยากชงรุ่นน้องตัวเองให้มะนาว
"ไอ้วี" เขาตะโกนเรียกรุ่นน้องที่ยืนจับกลุ่มดูดบุหรี่อยู่ไกลๆ
"ครับพี่"
"ไปส่งน้องเขาหน่อย ขับตามกูมา"
"พี่ดิน!!" มะนาวเอ่ยอย่างตกใจ
ตอนนี้พี่วี รีบร้อนวิ่งมาตามคำสั่งของรุ่นพี่ของเขา จนมะนาวมันทำตัวแทบไม่ถูก ฉันกับพี่ดินได้แต่กั้นขำ
"ไปครับ" พี่วีรีบร้อนไปที่บิ๊กไบค์ของตัวเอง และทำท่าจะเกร็งๆ เขายังเกร็งไม่เลิกจริงๆ ฉันพึ่งจะเห็นเด็กช่างที่ขี้เขินก็วันนี้แหล่ะ
“ทำไมพี่เขาดู เขินมะนาวจัง” ฉันพูดคนเดียวแต่พี่ดินเขาได้ยินและตอบฉันมา
“มันก็เขินแค่เรื่องนี้แหละ ไปครับขึ้นรถ”
เขาเอาหมวกกันน็อคมาสวมให้ แต่ฉันก็ยังทำหน้าไม่พอใจเขาอยู่ เพราะหันไปเจอกับสายตาของยัยแป้งนั่น!
ไม่รู้ว่าตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ำเขา แลกไลน์แลกเบอร์กันไว้แล้วหรือยัง! คิดแล้วมันก็ยังโมโหอยู่ ไม่น่าปล่อยช่องว่างให้ยัยนั่นเลย
- Writer
