"เออ แล้วเรื่องไปบริจาคของจะเอาไง" กันที่เพิ่งซดก๋วยเตี๋ยวคำแรกถามขึ้น
"นั่นสิ พี่เสือล่ะโทรไปบอกหรือยังว่ะขุนพล"
"ยังเลยว่ะ เพิ่งว่างเนี่ย"
"อีก2วันกูว่าง" กันเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ป้า
"กูก็เหมือนกัน"
"เอาเป็นว่าเป็นวันมะรืนนะ เดี๋ยวคืนนี้กูโทรนัดพี่เสือเอง"
"เคเพื่อน"
"แล้วหมู่บ้านนั้นอยู่ไกลมากไหมคะ" ม่านฟ้าที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวพร้อมกับฟังหนุ่มๆพูดไปด้วยเอ่ยถามขึ้น
"จากนี้ไปก็ประมาณ80กิโล"
"โห ก็เอาเรื่องอยู่นะคะ" เธออ้าปากตกใจนิดๆ
"ไหวใช่ไหม อย่างว่าแหละชาวบ้านที่นั่นน่าสงสารกว่าพวกเราอีก อะไรๆก็ไม่เข้าถึง เท่าที่รู้มาน่าจะไม่มีไฟฟ้าด้วยนะ"
"งั้นเราต้องเตรียมอะไรไปบ้างคะ"
"ไม่ต้องเดี๋ยวพวกพี่จัดการให้ครับ เอาแค่ของใช้ส่วนตัวไปก็พอ"
"ดูแลทุกอย่าง ดี๊ดี" กันพูดและมองเพื่อนที่แสนจะคลั่งรักของเขา
"ทำไม มึงอิจฉากูละสิ"
"ครับเพื่อน กูอิจฉา"
"พี่ว่าเรากลับกันดีกว่า อยู่ก
