ตอนที่ 7
เตชินแทบจะอุ้มโรสจรินทร์ขึ้นรถยนต์คันหรูของเขาที่จอดรออยู่ สายตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องเธอไม่วาง พอประตูรถปิดสนิท เตชินไม่รอช้ารีบเหนี่ยวรั้งร่างเธอเข้ามากอดจูบโรสจรินทร์อย่างเร่าร้อน ราวกับต้องการช่วงชิงลมหายใจของเธอ หญิงสาวรู้สึกได้ถึงรสจูบที่คุ้นเคย ทั้งหอมหวานและร้อนแรงในคราวเดียวกัน เธอผลักอกเขาเบาๆ แต่นั่น....ก็ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนาของเขาได้ เตชินผละริมฝีปากออกช้าๆ ดวงตาของเขาฉายแววความลุ่มหลง
“คุณเตชิน!!!”
“ผมค้าง...ที่รัก ขอต่อหน่อยนะ” เตชินกระซิบบอกเธอ ก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเบาๆ ที่บริเวณมุมปากของโรสจรินทร์ หญิงสาวหอบเล็กน้อย ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ
“แต่นี่มันในรถนะคะ!” เธอพยายามทำเสียงดุ และแอบงอนเขาเล็กน้อย ขณะที่เขาดูหื่นกามแบบไม่เลือกสถานที่
“อย่าดื้อกับผมซิี้” เขาตอบหน้าตาย
“ใครดื้อกันคะ! ไหนล่ะจะพาฉันไปหาหมอ” เธอต่อว่าเขา
“คุณไม่ได้ป่วยจริง ๆ สักหน่อย” เตช
