ตอนที่ 10
โรสจรินทร์มองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ดีว่าไม่ว่าจะอ้อนวอนหรือขัดขืน เขาก็ไม่มีทางฟัง เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนน
“ถ่ายก็ถ่าย แต่อย่าถ่ายหน้านะ” เธอเอ่ยเสียงเบาหวิว ราวกับเสียงกระซิบ รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเตชินอย่างพอใจ
“ไม่ได้หรอก ผมชอบดูหน้าคุณเวลาที่คุณเสียวหรือมีอารมณ์ อย่าขัดใจผมสิ คุณก็รู้ว่าผมมีรสนิยมแบบนี้” เขายังคงดึงดัน ปลายนิ้วยังคงรุกล้ำอยู่ในร่องสวาทของเธออย่างต่อเนื่อง สร้างความเสียวซ่านที่โรสจรินทร์ไม่อาจปฏิเสธได้
“คุณมันโรคจิต” โรสจรินทร์กัดฟันแน่น พยายามด่าทอเขาเพื่อระบายความอับอายและความโกรธที่อัดแน่นอยู่ในอก แต่เตชินกลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เขาก้มลงจูบซับที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหนือกว่า
“จะพูดอะไรก็พูดไป แต่คนโรคจิตคนนี้คือผัวคุณ”
ขณะที่คำพูดนั้นยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของโรสจร
