ตอนที่ 15
ในห้วงเวลาที่ความคิดและเหตุผลเลือนรางไปสิ้น โรสจรินทร์ค่อยๆ ก้มหน้าลงริมฝีปากอิ่มครอบครองปลายแท่งเอ็นร้อนผ่าวของเขาอย่างแผ่วเบา ความนุ่มหยุ่นและร้อนผ่าวของมันทำให้ลมหายใจเธอสะดุด เธอเริ่มดูดดึงอย่างช้าๆ ราวกับต้องการลิ้มรสทุกอณูสัมผัส กายที่อ่อนแรงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา ยอมจำนนต่อแรงปรารถนาที่ไม่อาจต้านทาน มือเรียวเล็กบรรจงประคองแท่งเนื้อร้อนผ่าวของเขาขึ้นมาอย่างแผ่วเบา สัมผัสถึงชีพจรที่เต้นระรัว โรสจรินทร์ก้มหน้าลงอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ ครอบครองส่วนปลายของเขาอย่างช้าๆ ความร้อนและแข็งแกร่งของมันทำให้เธอรู้สึกวาบหวามไปทั้งร่าง ราวกับกระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่านทุกเส้นประสาท
“อะ… โอ๊ยย… โรสจ๋า… คุณเก่งจังเลย… ที่รัก” เตชินครางออกมาด้วยความสุขสม เสียงพร่าสั่นบ่งบอกถึงห้วงอารมณ์ที่พุ่งทะยาน เขาไม่สามารถควบคุมเสียงของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายของเขากระตุกเกร็งเป็นจังหวะตามการดูดดึงข
