ตอนที่ 10 หนี้ที่เพิ่มขึ้น
1263 Words
อีกด้าน
@บ่อนกาสิโน 02.30 น.
การพนันนอกจากจะเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ยังเป็นสิ่งที่มอมเมาใจคนอีกเป็นร้อยเป็นพันคนให้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ อยู่ในสถานที่อโคจรแห่งนี้ ใครที่ดวงดีก็กอบโกยเงินกลับบ้านได้เป็นกอบเป็นกำ
ส่วนใครที่ดวงไม่ค่อยจะมีทางด้านนี้ก็มักจะหมดเนื้อหมดตัว เหมือนกับหญิงวัยกลางคนที่กำลังยืนหน้าซีดเผือดอยู่ในวงโป๊กเกอร์ตอนนี้
ทั้งๆ ที่สัญญากับตัวเองและลูกเอาไว้ว่าเธอจะไม่เข้าบ่อนอีก แต่เธอกลับผิดคำพูด
เพียงเพราะเธออยากได้เงินที่เธอเสียไปคืนกลับมา และเสี่ยเจ้าของบ่อนก็เสนอเงินให้เธออีกห้าล้าน เธอจึงคิดว่าตัวเองจะมีหวังที่จะสามารถเอาเงินที่เสียไปกลับคืนมาได้
แต่เปล่าเลย เพราะยิ่งเล่นก็ยิ่งเสีย จนตอนนี้เงินห้าล้านที่กู้มาเพิ่มนั้นได้อันตรธานหายไปจนหมดสิ้นแล้ว
“ตายๆๆ ฉันต้องตายแน่ๆ เลยยัยนุช เงินก้อนสุดท้ายของฉัน ไม่เหลือแล้ว” จินดาภา หันไปพูดกับนงนุช เพื่อนของเธอ คนที่เป็นคนชักชวนเธอให้มาเข้าบ่อน ทั้งๆ ที่เธอเลิกเล่นการพนันไปนานหลายปีแล้ว
“ยืมของฉันก่อนมั้ย ยังพอมีอยู่”
“ถ้าเล่นเสียอีกล่ะ ทำไง”
“ไม่เสียหรอกน่า รอบนี้เธอต้องได้คืนมาสิบเท่า”
“แล้วเธอจะให้ฉันยืมเท่าไหร่?”
“สามแสนพอมั้ย วันนี้ฉันได้มาเกือบห้าแสนแหนะ”
“งั้นขอยืมเธอก่อนนะ เดี๋ยวได้คืนมาฉันจะให้ดอกเธอด้วย” สิ้นประโยคของจินดาภา นงนุชก็แบ่งชิปที่อยู่ตรงหน้าของเธอให้กับเพื่อนของเธอไปเพราะเธอเองก็หวังที่จะได้ดอกจากจินดาภาเช่นกัน
จากคนปกติ กลายเป็นผีพนันเข้าสิงร่าง และคืนนั้นจินดาภาก็เล่นเสียจนหมดตัวอีกตามเคย
สองสัปดาห์ต่อมา
@บ้านจัสมิน 14.30 น.
ออดดด!!
ออดดด!!
“ใครมา?”
“ไม่รู้เหมือนกันอะ เดี๋ยวฉันออกไปดูแป๊บนึงนะ แกดูหนังไปเลย”
เสียงออดที่ดังขึ้นในตอนนี้ทำให้จัสมินที่กำลังนั่งดูหนังอยู่กับคริสตัลตรงห้องโถงของบ้าน จำต้องลุกออกไปดูผู้มาเยือนอย่างเลี่ยงไม่ได้
และพอเธอเปิดประตูบ้านออกไป ก็เห็นว่าเป็นชายฉกรรจ์สองสามคนยืนอยู่ที่ประตูรั้วหน้าบ้านของเธอ
“น้องสาว แม่เราอยู่บ้านมั้ย”
“แม่ไม่อยู่ค่ะ มีอะไรเหรอคะ?” แม่จัสมินออกบ้านไปตั้งแต่เมื่อวาน จนวันนี้ก็ยังไม่กลับ ล่าสุดเธอโทรหาแม่เมื่อเช้า แม่เธอบอกว่าอยู่บ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด
“วันนี้ถ้าพี่ไม่ได้เงินกลับไปให้เจ้านาย พี่ก็ต้องได้ไตของแม่น้องกลับไป”
“ว ว่าไงนะคะ”
“น้องยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าแม่ของน้องไปกู้เงินจากเสี่ยมาเพิ่ม ยอดเก่ายังไม่ได้จ่าย มากู้ยอดใหม่ไปอีกห้าล้าน” ประโยคที่จัสมินได้ยินทำให้เธอแทบล้มทั้งยืน เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อว่าแม่เธอจะเข้าบ่อนไปเล่นการพนันอีก แถมยังไปกู้เงินมาเพิ่มอีกตั้งห้าล้าน
“พวกพี่มีสัญญาเงินกู้มั้ย”
“นี่ไง สัญญา” หนึ่งในชายฉกรรจ์หยิบเอกสารใบสัญญาการกู้ยืมเงินจำนวนสองฉบับออกมาก่อนจะยื่นให้กับจัสมินที่ยืนหน้าซีดอยู่ตอนนี้ดู
“ม ไม่จริง แม่สัญญาแล้วว่าแม่จะไม่เข้าบ่อนอีก” สัญญาที่จัสมินยืนอ่านอยู่ บ่งบอกได้ว่าแม่ของเธอไปกู้หนี้มาเพิ่มจริงๆ ลายมือชื่อของแม่เธอ เธอจำได้ดี
“ถ้าไม่เชื่อก็โทรถามแม่น้องตอนนี้สิ แต่พี่คงต้องขนข้าวของที่มีค่าในบ้านน้องไปเป็นค่าดอกเบี้ยให้กับเจ้านายพี่ก่อน พวกมึงจัดการ”
“ด เดี๋ยวๆ สิคะ หนูยังไม่ได้อนุญาตให้พวกพี่เข้ามาในบ้านหนูเลยนะ”
“เกิดอะไรขึ้นยัยจัส” คริสตัลที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ก็รีบเดินออกมาดูหน้าบ้าน ก่อนจะเห็นชายฉกรรจ์กำลังปีนรั้วบ้านเข้ามา
“ยัยคริส เข้าบ้านเร็ว” จัสมินตะโกนบอกเพื่อนรักของเธอ พร้อมกับสองเท้าที่วิ่งเข้าบ้านไปด้วยความเร็วแสงเช่นกัน
ปัง!!
ประตูบ้านถูกปิดและล็อกด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จัสมินจะเดินไปหาคริสตัลที่ยืนทำหน้างงอยู่ว่าเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
“ผู้ชายพวกนั้น ใคร?”
“เจ้าหนี้ของแม่ ฮึกๆ ฉันจะทำยังไงดีแก แม่ไปกู้เงินมาเพิ่มอีกแล้ว แม่เข้าบ่อนอีกแล้ว” จัสมินร้องไห้โฮออกมาทันที ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า
“แกลองโทรหาแม่แกซิ” สิ้นประโยคของคริสตัล จัสมินก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดโทรหาแม่ของเธอ ทว่าไม่สามารถติดต่อปลายทางได้
“แม่ปิดเครื่อง ฮึกๆ”
ปังปังปัง!!
เสียงทุบประตูที่ดังอยู่ด้านนอกทำให้หญิงสาวทั้งสองคนต่างสะดุ้งจนตัวสั่น ก่อนที่คริสตัลนั้นจะกดโทรศัพท์หาใครบางคน
ด้านไคโร
ครืด!! ครืด!! ครืด!!
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในตอนนี้ทำให้เจ้าของความสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรที่กำลังจะตักข้าวคำแรกของวันเข้าปากต้องหยุดชะงัก แล้วหันไปหยิบตัวการที่มันยังคงดังและสั่นอยู่ตอนนี้ขึ้นมาดู
สายเรียกเข้า คริสตัล
“ว่า…...”
(เฮียไค ช่วยคริสกับยัยจัสด้วย)
“เกิดอะไรขึ้น นี่แกล้งเฮียป่ะเนี่ย”
(ใครเค้าจะแกล้งคะ เร็วรีบมาที่บ้านยัยจัสด่วนเลย เอาปืนมาด้วยนะ เอาปืนของคริสมาด้วยนะ/ ปังปังปัง!! เปิดประตูถ้าไม่อยากเจอดี)
เสียงที่ดังออกมาจากปลายสาย ทำให้ไคโรรีบเด้งตัวลุกจากเก้าอี้ด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งไปหยิบปืนในห้องทำงานจำนวนสองกระบอกแล้วรีบขับรถออกไปยังบ้านของจัสมิน
ซึ่งพอไปถึงไคโรก็เห็นชายฉกรรณ์สามสี่คนยืนทุบบานประตูอยู่
“นั่นพวกแกกำลังทำอะไร?” น้ำเสียงดุดันดังขึ้นในทันทีหลังจากที่ลงจากรถมา ไคโรเดินเข้าไปในบ้านที่มีชายฉกรรณ์ พวกนั้นยืนอยู่อย่างไม่คิดกลัว
“เจ้าหนี้เค้ามาตามทวงหนี้ แล้วมึงมาเสือกอะไรด้วย” หนึ่งในชายฉกรรณ์พูดขึ้น ก่อนจะหันไปใช้เท้าถีบบานประตูอย่างแรง
“เป็นเจ้าหนี้หรือนักเลงวะ ในบ้านมีแต่ผู้หญิงพวกมึงนี่หน้าตัวเมียฉิบหาย”
ไคโรตะคอกออกไปด้วยเสียงที่ดุดันยิ่งกว่าเดิมอี ก่อนจะเข้าไปกระโดดถีบไอ้คนที่มันกำลังใช้เท้าถีบบานประตูอยู่
พลั่ก!!
“โอ๊ย!! มึงอยากตายมากใช่มั้ย ได้เดี๋ยวกูจัดให้ พวกมึงจัดการมัน” ชายฉกรรณ์คนที่โดนฝ่าเท้าของไคโรถีบเข้าเต็มแผ่นหลังเอ่ยขึ้น ก่อนจะหันไปสั่งพรรคพวกอีกสามคนให้มาจัดการไคโร ซึ่งพอไคโรเห็นแบบนั้นเขาก็ชักปืนที่เหน็บอยู่ด้านหลังออกมาแล้วเล็งไปด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว
“ถ้าพวกมึงอยากตายก็เรียงหน้ากันเข้ามา”
- Writer
