ตอนที่ 36 อยู่ในใจ
“ผมมีค่าและมีความสำคัญต่อคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ปากที่พยายามเม้มกลั้นยิ้มกระหยิ่มใจเอาไว้ ชักจะเกร็งต่อไปไม่ไหว เพราะเวลานี้มันเริ่มขยับขยายฉีกยิ้มกว้าง จนคนที่ยืนสารภาพรักต่อผมอมยิ้มตาม
“นายมีความสำคัญที่สุดในชีวิตของฉันเลยล่ะ นายรู้หรือเปล่าว่า ฉันยอมทิ้งทุกอย่าง ยอมวางงานทุกสิ่ง มาที่นี่เพื่อตามง้อและอยู่ดูแลนายอย่างใกล้ชิด เพราะฉันไม่อยากทำพลาดเหมือนครั้งนั้นอีก ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านาย...ไม่มี" ฝ่ามือหยาบกร้านวางลงมาประคองแก้มของผมเบา ๆ สายตาเลื่อนต่ำลงมายังรอยแผลเป็นจาง ๆ ที่ลำคอ
"ผมเหรอ..."
"ฉันอาจพูดไม่เก่ง ยิ่งการแสดงออกยิ่งไม่ได้เรื่อง ฉันรู้ว่ามันคงดูแข็งกระด้างและหยาบคายสำหรับนาย แต่ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงจริง ๆ"
ครั้งนี้ผมไม่ได้อ้าปากเถียง ส่วนหนึ่งเพราะการมีคุณคิรินอยู่ด้วยมันก็ไม่ได้แย่ ยิ่งถ้าหากนี่เป็นคำแนะนำของแม่ ผมเชื่อว่าแม่ต
