ฉันเดินแยกตัวเข้ามาในบ้านก่อนไม่รู้ว่าไทเกอร์เคลียร์กับเพลงได้หรือยัง แต่ให้เดาเธอคงไม่ยอมกลับ
ผ่านไปพักใหญ่ เป็นไปตามที่คิดจริง ๆ เมื่อหันไปเห็นเพลงลากกระเป๋าเข้ามาภายในตัวบ้านด้วยสีหน้าระรื่น
“พี่ไทเกอร์นอนห้องไหน” เธอถามฉันที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ อุตส่าห์ทำเมินไม่มองแล้วแท้ ๆ
“ไม่รู้” พอตอบไปอย่างนั้นเธอก็รีบเถียงกลับอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้หรือไม่อยากบอก”
“ไม่ยุ่งสิเพลง ผู้ชายเขาไม่เอาแล้วรู้จักอายซะบ้าง” อดไม่ไหวกับท่าทางไร้มารยาทของเด็กคนนี้ ไม่รู้ทางบ้านอบรมสั่งสอนยังไงถึงได้ก้าวร้าวมากขนาดนี้ แถมยังมองฉันราวกับจะเข้ามาหาเรื่องกันให้ได้
“ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน”
กลุ่มเพื่อน ๆ ของฉันก็เดินเข้ามาในบ้านส่วนไทเกอร์กับพี่เสือที่ยังอยู่ด้านนอก เพลงที่กำลังจะอ้าปากว่าต่อก็เงียบไป เธอถือกระเป๋าเดินฟึดฟัดขึ้นไปบนชั้นสอง
“เด็กนั่นพูดอะไรไม่ดีหรือเปล่า?” โอดินถาม
“ปากเสียใส่นะสิ” ฉันถอ
