ทุกคนดูตกใจกับการกระทำของฉันแต่ไม่มีใครปริปากพูดอะไร ส่วนหนึ่งคงเพราะอยากให้เราสองคนเคลียร์กัน
ไทเกอร์ไม่โวยวายอะไรเลยทั้งที่ฉันทำเขาเจ็บจนเลือดไหลอาบหน้าขนาดนั้น แต่ก็ยังนิ่งไม่แสดงความโกรธออกมา
“พูดสิไทเกอร์”
“เงียบให้มันได้อะไรขึ้นมา!!” ฉันตวาดถาม ไม่เคยเลยสักครั้งที่อารมณ์ร้ายใส่เขาขนาดนี้แม้ในวันที่เขาใจร้าย แต่ครั้งนี้ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ครั้งนี้รุนแรงไปไหมจ๋าย” พี่เสือถาม คงไม่ชอบใจที่ฉันทำให้น้องชายตัวเองเลือดอาบหน้าขนาดนั้น
“ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“อย่างน้อยก็ควรถามก่อน”
“ซับเลือดก่อน” โอดินยื่นแผ่นทิชชูให้ก่อนที่ไทเกอร์จะรับมาซับเลือดบนหัวคิ้ว
“มันหลุดออกไปได้ยังไงไทเกอร์” ฉันตวาดถามออกไปอีกครั้งอย่างเหลืออด คิดว่าเป็นใครไปไม่ได้จริง ๆ นอกจากเขา เพราะฉันคงไม่บ้าประจานตัวเองให้เสียหาย
“ฉันไม่ได้ทำ” เสียงทุ้มตอบกลับโดยที่มือกำลังซับเลือดอยู่
“ไม่ใช่นายแล้วใค
