วันต่อมา ไม่มีเรียนฉันก็เลยกวาดถูห้องแก้เบื่อ ช่วงเย็นต้องกลับไปกินข้าวที่บ้านด้วย
ตอนที่กำลังดูดฝุ่นอยู่ใกล้กับผนังห้องก็หันไปเจอจิ้งจกที่อยู่ห่างจากใบหน้าแค่คืบ ทำให้ตกใจเผลอกรี๊ดเสียงดังลั่น รีบถอยออกห่างยกมือทาบอกหัวใจดวงน้อยเต้นถี่รัวเพราะกลัว
ระหว่างที่กำลังตกใจได้ยินเสียงออดหน้าห้องดังขึ้นจึงวางอุปกรณ์ในมือลงเดินไปเปิดประตู เป็นริวจิที่กำลังทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน
“ริวมีอะไรหรือเปล่า”
“ได้ยินเสียงก็เลยรีบมาดู จ๋ายเป็นอะไร”
“คือ… ตกใจจิ้งจกน่ะไหน ๆ ก็มาแล้วถ้าริวไม่กลัวช่วยเอามันออกไปให้หน่อยได้ไหม”
“อือได้ อยู่ตรงไหน”
“นั่น เกาะตรงนั้นไม่ขยับเลย” ฉันชี้ไปทางผนังห้องที่มีจิ้งจกเกาะอยู่ จากนั้นริวจิก็เดินไปจับมันออกให้แบบไม่กลัวเลยสักนิด
“เดี๋ยวดูให้ว่ามีอีกไหม”
“ฮืออออ~ ขอบคุณนะริว” ฉันส่งสายตาขอบคุณอย่างสุดซึ้งให้เพื่อนตัวสูงที่มักจะใจดีเสมอ
ระหว่างที่ริวจิเดินดูรอบ ๆ ผ
