“ใครมันเป็นคนเอายาให้เธอกินชี้มามิลา”
มือหนาจับใบหน้าสวยหันมามองที่ตนที่เธอนั่นนั่งอยู่บนตักของตัวเอง
“ไม่มี” เธอตอบเสียงแข็งและสะบัดใบหน้าของตัวเองออกจากมือที่แข็งแกร่งของเขา
เธอรู้สึกเหนื่อยและล้าไปทั้งตัว ตั้งแต่ที่สลบไปฟื้นขึ้นมาอีกทีถึงได้รู้อยู่โกดังแห่งนี้แล้ว และเธอไม่ได้อยู่เพียงคนเดียว แต่กลับมีเหล่าลูกจ้างของเขาที่คอยดูแลส่วนที่บ้านหลายคนรวมทั้งแม่บ้านด้วยเช่นกัน เธอพึ่งมาเข้าใจว่าเขาพาพวกคนเหล่านั้นมาทำไม พามาเพื่อให้เธอชี้ตัวว่าใครเป็นคนซื้อยาคุมให้ เพราะเธอออกไปไหนไม่ได้ถ้าเขาไม่พาออกไปเองเงินติดตัวก็ไม่มีอย่าว่าแต่เงินแค่โทรศัพท์สักเครื่องเธอยังไม่มีเลย
“งั้นก็ต้องฆ่าทิ้งทั้งหมดสินะ”
“ช่วยเมตตาด้วยครับ พวกผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริง ๆ”
“คุณโทมัสป้าก็ไม่รู้เรื่องเลย ป้ามีครอบครัวต้องดูแลอย่าฆ่าป้าทิ้งเลยนะคะ”
ต่างคนต่างร้องวิงวอนด้วยเนื้อตัวอันสั่นเทาอย่างน่าเวทนา
“คุณม
