“คุณนายกว่าจะเสด็จลงมาได้นะเพคะ”
มิลาเดินเข้ามาบนโต๊ะแล้วเบ้ปากเมื่อเจอคนที่ไม่อยากเจออันดับสองนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับส่งเสียงกระแหนะกระแหนใส่ตน
“หนักหัวเธอเหรอ”
“เชิญปากเก่งไปเถอะ อีกไม่นานคุณหญิงป้าจะมาที่นี่ ฉันจะดูคนบางคนเดือดร้อนคงสนุกน่าดู”
“เหรอ ใครบางคนคนนั้นอาจไม่ใช่ฉันก็ได้มั้ง”
“หึ ก็คอยดู” จูเลียตอบกลับด้วยสีหน้ามั่นใจ
“กินเสร็จแล้วก็ลุกไปสิ มั่วนั่งให้คนอื่นกินข้าวไม่ลงทำไมกัน”
“อีมิลา” จูเลียแผดเสียงดังเธอนั้นแทบวิ่งถลาเข้าไปตบปากผู้หญิงตรงหน้าให้ฉีกซะจริง ๆ
“ทำไมอีจูเลีย อีเลียแข้งเลียขา” มิลาเองเธอก็ไม่น้อยหน้าด่ากลับอีกฝ่ายอย่างไม่สะทกสะท้าน
“กรี๊ด! อีเวรนี้วอนมือซะแล้ว” จูเลียลุกขึ้นหวังว่าจะเข้ามาจัดการอีกฝ่าย แต่มีเสียงเข้มเอ่ยเข้ามาเสียก่อน
“เธอจะทำอะไรจูเลีย”
จูเลียสะดุ้งมือที่ง้างเตรียมจะตบต้องหยุดชะงักลง เมื่อผู้มีอำนาจที่สุดของบ้านเดินเข้ามา
“พะ พี่โทมั
