เวลาตี 2 น.
ผลัวะ!!
โทมัสเปิดประตูเข้ามาอย่างแรง ใบหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บมือหนึ่งข้างกุมท้องเอาไว้ที่มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาไม่หยุด เขาแทบหยุดหายใจเมื่อภายในห้องไม่เจอคนที่เขาคิดถึงอีกแล้ว ครั้งนี้เธอหายไปไหนอีก
เขาเดินไปทั่วด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้าทันทีขับรถมาถึงบ้านด้วยสภาพที่ร่อแร่เขาก็รีบเดินขึ้นชั้นบนเพื่อไปดูหญิงสาวทันที เมื่อไม่เห็นเธออยู่แบบนี้สู้ให้เขาตายไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ
แก๋ง เพล้ง!
โทมัสรีบวิ่งลงไปที่ห้องครัว เพราะตอนเดินเข้ามาเขาไม่ได้สังเกตอีกอย่างห้องครัวมันอยู่ข้างในถ้าไม่มีใครเปิดไฟก็ไม่รู้ว่ามีคนอยู่
“มิลา!” เสียงเรียกชื่อหญิงสาวด้วยความดีใจเมื่อเห็นเธอเปิดตู้เย็นค้างเอาไว้และกำลังกินแอปเปิลอย่างเอร็ดอร่อย
“เออ มิลาหิวเลยลงมาหาอะไรกิน”
“ฮ่า ฮ่า”
โทมัสหัวเราะออกมาอย่างคนบ้าที่คิดว่าหญิงสาวหายไป เมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้ไปไหนเขาถึงโล่งใจขึ้นมา พอโล่งใจความเจ็บปวดมันก็ถา
