จากที่คิดว่าจะไปเปลี่ยนเสื้อ เธอเลยเลือกที่จะเดินไปยังโซฟาหน้าทีวีจอใหญ่ ก่อนจะเปิดซีรีส์ที่ดูค้างไว้ใน Netflix ดู คนตัวเล็กนั่งดูซีรีส์ได้ไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ จู่ๆ ฟูกโซฟาข้างกายเธอก็ยวบลงเพราะมีคนนั่งลง
สายตาเธอผละออกจากหน้าจอทีวีเพื่อมองคนที่พึ่งนั่ง และก็พบว่าใบหน้าหล่อดูซีเรียสมากแค่ไหน
"พี่ภีม มีอะไรหรือเปล่าคะ"
เธอกะพริบตาปริบๆ มองเขาที่ขยับตัวเข้ามาจนชิด หัวคิ้วของเขามันแทบจะผูกกันเป็นปม เขาไปออกกำลังกายไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมเนื้อตัวยังแห้ง ไม่มีแม้แต่เหงื่อสักหยด อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมแอปเปิลทั่วทั้งตัวแบบนี้
"ทำไมวันนี้ เราเป็นแบบนี้..."
เขาเอ่ยถามคนตัวเล็กเสียงแผ่ว ริมฝีปากเขาเม้มเข้าหากันเล็กน้อย
"แบบนี้คือแบบไหนคะ..."
แต่ไม่ทันที่เธอจะได้พูดจบประโยคดีด้วยซ้ำ วงแขนแกร่งของเขากลับรวบคนตัวเล็กขึ้นไปนั่งคร่อมลงบนตักเขาในแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆ
พึ่บ!
"อะ! พี่ภีม..."
เพราะค
