"ก็พี่พูดลูกสะใภ้ อัยย์ไม่ชิน"
เธอบ่นอุบอิบ ก่อนจะใช้มือลูบไล้เจ้าแท่งเนื้อเขาอย่างเบามือ ไม่ได้เจอมันตั้งหลายวัน อยากลูบมันเล่นแค่นั้นแหละ
"ไม่ชินหรือเขิน ฮืม?" เขายังคงแซวกันไม่เลิก
"พี่อย่าพูดแทนพ่อพี่สิ พวกเขาชอบอัยย์หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"
ยิ่งรู้ว่าปัญหามันเกิดขึ้นเพราะเธออีก พวกเขายังจะชอบเธออยู่หรือเปล่า
"พี่ไม่ได้พูดแทนใคร แต่พ่อกับแม่พี่เรียกเราว่าลูกสะใภ้จริงๆ อา~"
เขาเอ่ยตอบพลางสูดลมหายใจแรงๆ เพราะเธอเล่นชักรูดเขาจนมันเริ่มจะแข็งคามือเธออยู่แล้ว จนเธอต้องหยุดขยับมันก่อน เพื่อปล่อยให้มันคลายตัวจนนุ่มนิ่มแล้วค่อยเล่นต่อ...
"เรียกเหมือนอยากให้อัยย์แต่งงานกับพี่นั่นแหละ"
พูดเองก็เขินเอง เพราะรู้แหละคำว่าลูกสะใภ้คืออยากให้เธอแต่งงานกับเขาน่ะ แต่มันก็ไม่ชินไง
ใครจะไปชิน เธอโคตรจะเขินเลยตอนนี้ ต่อให้อยู่กับลูกชายเขาอย่างกับผัวเมียแล้วก็เถอะ
"แล้วเราไม่อยากแต่งกับพี่เหรอ ฮ
