คนตัวเล็กลงลิฟต์ปุ๊บก็รีบตรงดิ่งไปยังใต้อาคารที่มีเก้าอี้ม้าหินอ่อนวางอยู่ก็พบว่าเพื่อนสาวนั่งรออยู่ตรงนั้นตามเดิมที่เคยมาหาเธอบ่อยครั้ง
"ยัยอัยย์ ทำไมลงมาช้า" เมื่อเห็นหน้าเธอก็เอ่ยถามในทันที
ช้าตรงไหน! แค่ 15 นาทีเองนะ
"พอดีไม่ได้จับโทรศัพท์น่ะ"
คนตัวเล็กเลิ่กลั่กไปหมด เพราะเมื่อกี้มัวแต่หาเสื้อในใส่อยู่น่ะ
"แล้วทำอะไรอยู่"
ยัยฟ่างหรี่ตามองเธออย่างจับผิดกัน
"ก็... ทำรายงานไง"
เธอกัดริมฝีปากอย่างประหม่าเล็กน้อย ปากเธอบวมหรือเปล่า...
แต่ยัยฟ่างกลับยื่นปลายนิ้วมาปาดตรงลำคอของเธอ พร้อมกับทำสีหน้ารู้ทัน
"ทำรายงานท่าไหน ฮืม เหงื่อแตกซกเลย เอากับเขามาสิท่า อาการหอบหายใจขนาดนี้"
คนตัวเล็กยู่ปากให้กับความรู้ทันของเพื่อนก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้กัน
"โหย อย่ามาแซวดิ ทำอย่างกับแกไม่เคยทำนั่นแหละ"
ทั้งที่ยัยฟ่างโคตรจะเป็นไลฟ์โคชเธอในเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ชอบแนะนำเธอไปเรื่อย และยังเป็นค
