ตอนที่ 16 พี่ภีมแข็งมาก....
1273 Words
"ให้อัยย์ถอดเสื้อเป็นเพื่อนไหมคะ? จะได้แฟร์ๆ กัน"
รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นบนใบหน้านิ่งๆ นั่นโดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต เขาชักปลายนิ้วออกจากริมฝีปากแดงฉ่ำของเธอ ก่อนจะลากมันลงมายังซิปที่อยู่ตรงหน้าอก สายตาเขาหลุบต่ำมองหน้าอกอวบอิ่มที่อยู่ภายในเสื้อ ก่อนจะรูดซิปเสื้อแจ็คเก็ตเธอลงอย่างช้าๆ
"ถอดตัวนอกได้ครับ..."
ปึด!
เสียงของซิปที่ถูกรูดจนสุดและสาปเสื้อที่แยกออกจากกัน ความเย็นของเครื่องปรับอากาศเป่ารดผิวขาวๆ ของเธอจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว แต่สายตาร้อนๆ ของเขาที่มองมาก็ทำเธอร้อนรุ่ม เป็นความรู้สึกที่ตีกันมั่วไปหมด
พี่ภีมดึงเสื้อแจ็คเก็ตของเธอจนหลุดออกจากตัว ก่อนจะวางมันไว้บนเตียง คนตัวเล็กกลืนน้ำลายลงคออีกอึกใหญ่กับการกระทำของเขา แต่ก่อนที่จะคิดอะไรไปไกลมากกว่านี้ เขากลับจูงมือเธอเดินไปยังโซฟาที่อยู่ไม่ไกลจากเตียง...
"นั่งนี่ก่อน เดี๋ยวพี่ไปเอายาแป๊บนึง"
ร่างสูงเดินไปอีกฝั่งเพื่อหยิบกล่องยา โดยปล่อยให้เธอนั่งมองเขาตาละห้อยอยู่อย่างนั้น
นี่เขาหลอกให้เธอคิดไปไกลจนกู้ไม่กลับ แต่ตัวเองกลับเดินหนีไปหยิบยาเหรอ หรือเป็นเธอเองที่คิดไปคนเดียวว่าเขาจะทำอะไรมากกว่านั้น
พี่ภีมนิสัยไม่ดี... มาทำให้อารมณ์เธอกระเจิงงั้นเหรอ : (
ร่างสูงกลับมาอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าหล่อๆ นั่นเมื่อเขาเห็นสีหน้ายุ่งๆ ของเธอ เรียวนิ้วเขาช้อนปลายคางเธอขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้สบตากับเขา
"ทำหน้าแบบนั้นทำไม พี่ทำอะไรให้เราไม่พอใจงั้นเหรอ" ยิ่งพูดรอยยิ้มบนริมฝีปากเขายิ่งชัดเจน เรียวนิ้วเขาลูบไล้แก้มนิ่มๆ ของเธออย่างแผ่วเบา จนเธอต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ เพื่อผ่อนอารมณ์ที่คุกรุ่นเพราะอารมณ์ที่กระเจิงเมื่อครู่
"เปล่าค่ะ..." และได้แต่บอกคำนี้ไป ทั้งที่หน้างอมากขนาดนี้ คนตัวโตหัวเราะในลำคอกับปฏิกิริยาของเธอก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน
คนตัวเล็กนั่งนิ่งปล่อยให้เขาใช้ปลายนิ้วที่มียาเย็นๆ ป้ายไปตามลำคอขาวๆ ของเธอ สายตาเธอมองเขา แต่สายตาเขากลับมองผิวที่ขาวสว่างของเธอ คนตัวเล็กลมหายใจสะดุดเล็กน้อยเมื่อเขาเตะปลายนิ้วลงบนเนินหน้าอกนิ่มที่โผล่พ้นเสื้อสายเดี่ยวตัวบาง ก่อนจะไล้วนตรงส่วนนั้นเบาๆ จนมันบุ๋มไปตามแรงกดของเขา
ว่าแต่ตรงนั้นมีผื่นด้วย? ไม่ยักกะเห็นสักนิด
พี่ภีมกล้าจับตัวเธอมากขนาดนี้แล้วเหรอ... หรือเขากำลังยั่วเธออยู่โดยไม่รู้ตัว
คนตัวเล็กอมยิ้ม อย่างน้อยเขาก็กล้าแตะเนื้อต้องตัวเธอมากกว่าปกติ เธอไม่ได้ห้ามหรือพูดขัดเขา ปล่อยให้เขาใช้ปลายนิ้ววนๆ อยู่ตรงส่วนนั้นจนพอใจ
"มีผื่นตรงอื่นอีกไหม" เขาเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับใช้สายตาสำรวจไปตามผิวของเธอ เขาเปิดมาขนาดนี้ เธอต่อเลยดีไหม
"มีใต้ร่มผ้า พี่จะทาให้อัยย์ไหม"
ถ้าเขาบอกว่าทาให้ เธอจะได้ถอดเสื้อให้เขาเดี๋ยวนี้แหละ
"หึ ไม่กลัวพี่จะเห็นเหรอ..."
คิ้วของเขาเลิกขึ้นอย่างมีคำถาม ไม่รู้ว่าถามจริงหรือแค่ลองเชิงเธอนี่สิ
"พี่ก็หลับตาสิ จะได้ไม่เห็น..."
"เรานี่นะ..." เขาได้แต่ส่ายหน้าไปมา คงรู้ว่าเธอแค่พูดแหย่เขาเล่นสินะ เขาที่กำลังจะป้ายยาลงบนไหปลาเธออีกเล็กน้อย ทำให้ตอนนี้ระยะห่างระหว่างกันลดเหลือเพียงแค่เล็กน้อย สายตาของเธอก็เผลอสำรวจร่างกำยำของเขาที่อยู่ตรงหน้า
มัดกล้ามแบบนี้คงไม่ได้มาเพราะโชคช่วยแน่ๆ แต่เขาต้องเป็นคนที่มีวินัยในการออกกำลังกายแน่ๆ
"พี่ออกกำลังกายบ่อยเหรอคะ" และปากเธอก็อดถามเขาออกไปไม่ได้ กล้ามเขาสวยมาก อย่างกับนายแบบ ทั้งตัวสูง และช่วงเอววีไลน์ได้รูป ไหลกว้าง ซิกแพคแน่น
"ก็.. มีบ้าง" แต่เขากลับตอบแบบไม่โอ้อวดเสียอย่างนั้น มันอดไม่ได้ที่จะขยับตัวเข้าไปใกล้เขามากขึ้น ใบหน้าสวยยื่นเข้าไปใกล้หน้าอกแน่นๆ ตรงหน้าพร้อมกับฝ่ามือเล็กที่แตะลงไปบนนั้น
กึก
เหมือนร่างของเขาชะงักไปเล็กน้อย แต่คนตัวเล็กกลับไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของเขาแม้แต่น้อย อีกทั้งยังใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามหน้าท้องของเขาอีก
"กล้ามพี่แน่นมากเลย..." เธอเอ่ยพึมพำเสียงแผ่ว เผลอก้มลงไปมองมันใกล้ๆ จนเขาเผลอเกร็งตัวเองจนกล้ามขึ้นให้เห็นชัดกว่าเก่า "แข็งมากเลยค่ะ"
"...."
"พี่ภีมแข็งมาก" เธอเอ่ยอีก จนเขาได้แต่เกร็งตัวเพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเธอ
"อะไรแข็งครับ..."
"กล้ามพี่ไงคะ คิดว่าอัยย์พูดถึงอะไรงั้นเหรอ"
"อ่า..." เขาพูดไม่ออก เพราะในหัวมันคิดไปไกลนี้สิ ก็เธอดันพูดกรอกหูว่า 'แข็ง' หรือ 'แข็งมาก' อีกทั้งมือเธอข้างหนึ่งยังวางอยู่บนหน้าขาเขาด้วย
คนตัวเล็กผลิยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้แกล้งเขา ปลายนิ้วของเธอยังคงลูบไล้ไปตามหน้าท้องแกร่งอย่างชื่นชม เธอไม่เคยเห็นผู้ชายถอดเสื้อมาก่อน ในตอนนี้ก็ขอเชยชมให้เต็มที่หน่อยก็แล้วกัน
กลิ่นกายหอมสะอาดของเขาโชยขึ้นแตะจมูกของเธอจนต้องเงยขึ้นไปมองเขา และนั้นก็ไม่รู้ว่าใช่ความบังเอิญหรือตั้งใจที่เขาเองก็เผลอก้มลงมองเธออยู่ ทำให้ปลายจมูกของเราทั้งคู่สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา
พี่ภีมดูไม่ตกใจ แต่เป็นเธอเองที่เผลอเม้มปากอย่างประหม่า ตอนแรกอยากรุกเขาหนักๆ แต่พอเขานิ่งให้รุก เธอกลับไปไม่เป็นเลย
เขาดูอันตรายกว่าที่เธอคิด...
คนตัวเล็กขยับใบหน้าออกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามเขาในคำถามที่จะพูดเมื่อกี้
"พี่ใช้ครีมอาบน้ำของอะไรคะ ตัวหอมจัง"
หอมมาก เป็นกลิ่นที่เธอสามารถดมได้ทั้งวันเลย มันให้ความรู้สึกสดชื่น และมีกลิ่นอายเซ็กซี่จางๆ
"อ่า ก็ทั่วไปที่คนอื่นใช้กัน" เขายกมือขึ้นเกาแก้มตัวเองเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าเธอจะถามคำถามแบบนี้... เธอเองก็ตัวหอมมาก
ผู้หญิงไม่ควรบอกว่าผู้ชายตัวหอม... มันคือการเชิญชวนอย่างหนึ่ง แต่เธอไม่เพียงแค่บอกแต่กลับดมตัวเขาอย่างไม่แคร์อะไรเลยต่างหาก
ดื้อมาก...
"เราใกล้พี่มากเกินไปแล้ว..." เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ขยับตัวหนีคนตัวเล็ก ใบหน้าเขานิ่งเรียบแต่ก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายความดุดันอยู่ในนั้น
ถามว่าเธอกลัวคำพูดเขาไหม?
"พี่รังเกียจอัยย์เหรอ : (" ใบหน้าสวยยู่ขึ้นเล็กน้อย แต่ยังไม่สลดยิ่งเขาเอ่ยปากห้าม เธอก็ยิ่งดื้อรั้นจะใกล้ตัวเขามากขึ้นไปอีก
.
.
.
- Writer
