เกวลินเดินตัวปลิวออกจากบริษัทท่าทางอารมณ์ดีกว่าปกติ เธอฮัมเพลงเป็นจังหวะเดินไปยังลานจอดรถยนต์พนักงานดั่งเช่นทุกวัน
แต่เป็นอันต้องชะงัก! เมื่อเธอสะดุดเข้ากับร่างสูงโปร่งของประธานหนุ่มที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงพิงรถยนต์เธออยู่
“ท่านประธาน ยังไม่กลับเหรอคะ” เกวลินพยายามปั้นหน้ายิ้ม เอ่ยถามประธานหนุ่มด้วยน้ำเสียงเรียบ
“พอดีรถยนต์ ผมโดนเจาะยางจนแบน” จิรายุตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นัยน์ตายังคงจับจ้องใบหน้าสวยเสมือนกำลังจับพิรุธเธอ
“ใครทำคะเนี่ย? ช่างกล้าทำกับรถยนต์ส่วนตัว ท่านได้ยังไง” เกวลินยกมือขึ้นทาบอกตกใจ เอ่ยถามประธานหนุ่มด้วยความอยากรู้
“นั่นสินะ! กล้ามาก แบบนี้ผมควรแจ้งความเอาผิดดีรึเปล่า” จิรายุยกยิ้มมุมปาก เอ่ยถามความเห็นจากผู้ช่วยเลขา ด้วยท่าทางใสซื่อ
“เดี๋ยวค่ะ! ดิฉันว่า ท่านประธานก็แค่เรียกช่างมาซ่อมเอง หัดใจดีหน่อยสิคะ” เกวลินรีบยกมือห้ามประธานหนุ่มพัลวัน
“ง่ายไปรึเปล่า” จิ
