เพราะรสชาติของบะหมี่ที่รับประทานเป็นรสไม่จัดจ้านทำให้ทั้งคู่ทานได้เยอะจนหมดเกลี้ยง
“เดี๋ยวไม้เอาชามไปล้างให้นะ” พนารีบบอกก่อนจะยกชามบะหมี่ของกันตาเดินหายเข้าไปในครัว
กันตาเดินตามไปแนบชิดอยู่ใกล้ๆ ช่วยเขาล้างด้วย ทั้งสองล้างชามเสร็จก็ล้างปากอีกรอบ ก่อนที่หญิงสาวจะไปหาผลไม้จากตู้เย็นมากิน
“ฝนยังตกหนักอยู่เลย แบบนี้น่าจะตกเป็นชั่วโมง” แต่เพราะเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าๆ จึงไม่ต้องกังวลเรื่องคนที่บ้านจะเป็นห่วง ถ้าเป็นเวลามืดค่ำแล้ว คงเป็นเรื่องใหญ่ถ้าเธอจะหายไปแบบนี้
เปรี้ยง!!!
กรี๊ดดด!!!
เสียงฟ้าร้องฟ้าคำรามลั่น กันตากรีดร้องผวาเข้าซบอกแฟนหนุ่ม
พนาลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนร่างสั่นเทา เข้าใจดีว่าเธอกลัวและไม่ชอบเสียงฟ้าตั้งแต่เด็กๆ
“ไม่ต้องกลัวนะกันตา เราอยู่ตรงนี้” พนากอดร่างเล็กๆ เอาไว้ ก่อนที่เสียงฟ้าคำรามจะหายไป เหลือแต่เสียงฝนห่าใหญ่ที่ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา
“ไม้”
“หือ” พนาก้มมองคนที่แ
