ญารินดาจ้องมองใบหน้าเจ้าบ่าวตาหวานเยิ้มเชิญชวน เขาเน้นจังหวะหนักหน่วงยิ่งขึ้น เข้าประชิดในเรือนร่างงาม เสียงหวานร้องครางด้วยความเสียวซ่าน
“ขอบคุณนะคะ อื้อ...”
“ขอบคุณพี่อีกแล้ว ขอบคุณทำไมกันครับ” กริชไทขยับจังหวะหนักหน่วงแต่เชื่องช้า เขาไม่เร่งรีบอยากเก็บความรู้สึกรัญจวนเอาไว้ให้มากที่สุด
“คุณพ่อกับคุณแม่บอกว่าพี่กระทิง อื้อ... ช่วยดูแลซ่อมแซมบ้านหลังนี้ให้ยังไงคะ”
“บ้านหลังนี้เป็นของหญ้าหวาน ทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างที่เป็นของหญ้าหวานพี่อยากดูแล อยากดูแลเจ้าของด้วย”
“ปากหวานนัก” เธอหยิกแก้มเขาแล้วยิ้มหวานให้
“ต้องให้รางวัลเยอะๆ สิครับ คืนนี้จะไม่ให้นอน”
“พูดจริงเหรอคะ” เธอตาโตเมื่อเขาก้มลงมาดูดรวบอกอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง
“จริงสิครับ พี่เคยพูดเล่นเสียที่ไหน” กริชไทใบหน้าเหยเกบิดเบี้ยวเมื่อโดนบีบรัดเสียแน่นขนัด เขาขยับจังหวะล้ำลึกกดคลึงในกายสาว
ทั้งคู่ร้องครางประสานกันระงม จบคำพูดทุกอย่า
