“หญ้าหวานอยากอาบน้ำ” เธอพูดขึ้นอย่างอ้อนๆ
กริชไทรีบจัดการพาคนในอ้อมแขนให้อาบน้ำก่อนจะห่อด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พาเธอออกมาวางบนเตียงกว้างของเขา
“หญ้าหวานหิวจังเลยค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน ไข่เจียวหมูสับได้ไหม แล้วก็น้ำพริกผักสด มีต้มกระดูกหมูอีกเมนูนึง” เขารีบบอก
เธอยิ้มให้มองมือหนาที่เช็ดผมให้อย่างอ่อนโยน
“หรือว่าจะกินพี่ดีครับ พี่ก็อร่อยนะ”
“อี้...” ญารินดาย่นจมูกใส่ ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน
“ทำแบบนี้ทำไม” เสียงเขาดูเคร่งเครียดขึ้นมาในทันที
“ทำอะไรคะ” เธอแกล้งถามเหมือนไม่เข้าใจ
“หญ้าหวานได้พี่แล้วต้องรับผิดชอบนะครับ จะได้แล้วทิ้งขว้างไม่ได้นะ พี่ไม่ยอม” เสียงเขาเหมือนงอน
ญารินดาขำจนเจ็บกรามเห็นเขาหน้าตูมบูดบึ้งก็นึกอยากแกล้งให้อีก
“ต้องดูพฤติกรรมก่อนค่ะ ถ้านิสัยดีเสมอต้นเสมอปลาย หญ้าหวานก็จะรับผิดชอบพี่กระทิง แต่ถ้าไม่... หญ้าหวานจะโละทิ้ง”
“พี่ไม่ให้โละทิ้งหรอก” น้ำเสียงเขา
