“กันตาเป็นโรคกระเพาะค่ะพี่หญ้าหวาน”
ญารินดาไม่พูดอะไร เธอจูงมือน้องสามีเข้าบ้าน นั่นยิ่งทำให้กันตางุนงงหนักเมื่อพี่สะใภ้พามาหยุดยืนอยู่ที่ประตูห้องของเธอ
“พี่หญ้าหวานพากันตามาที่ห้องทำไมคะ”
“พี่อยากคุยกับกันตาสองคน เปิดประตูให้พี่สิคะ” ในเวลานี้ญารินดาดูเหมือนผู้ใหญ่เกินอายุ ไม่ใช่เด็กสาวที่อายุห่างจากกันตาเพียงแค่สองปีอย่างที่ควรจะเป็น
พอประตูเปิดเรียบร้อยแล้ว ญารินดาก็ดันหลังน้องสามีเข้าไป เธอเป็นคนปิดประตูห้องให้เอง และคำถามของพี่สะใภ้ทำให้กันตาสะดุ้งโหยง
“กันตามาประจำเดือนครั้งล่าสุดเมื่อไหร่คะ”
“พะ... พี่หญ้าหวานถามทำไมคะ” กันตาร้อนตัวไม่ยอมสบตาพี่สะใภ้
“ตอบพี่ตามตรงค่ะน้องรักของพี่”
คำว่าน้องรักของพี่ ทำให้กันตาโผเข้ากอดพี่สะใภ้แน่น
“พี่หญ้าหวาน กันตาไม่รู้ กันตากลัว”
“กลัวอะไร ไหนบอกพี่สิ” พี่สะใภ้คนดีจูงมือน้องสามีไปนั่งบนขอบเตียง ห้องของกันตานั้นโทนสีชมพูและฟ้าน่ารักก
