แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็หายไป รู้สึกเหมือนลำคอจะแห้งผากกระหายน้ำ พอรู้สึกแบบนั้น เหมือนมีคนมาป้อนน้ำให้ดื่มถึงปาก
ญารินดาหลับไปนานหลายชั่วโมงก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอีกแล้ว เธอฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เหมือนจะพูดว่าใครคนหนึ่งไม่สบาย เธอขมวดคิ้วเริ่มเป็นกังวลว่าใครจะไม่สบาย อยากลืมตาและลุกไปเยี่ยมแต่กลับลุกไม่ไหว แถมยังลืมตาไม่ขึ้นเสียได้ คิดมาตรงนี้ก็เจ็บใจนัก
เธอแว่วๆ ได้ยินเหมือนเสียงกฤษพล รับรู้เลือนรางว่าท่านกำลังโกรธหรือไม่พอใจอะไรสักอย่าง ถึงได้มีน้ำเสียงดุและฉุนเฉียวพอสมควร แถมยังได้ยินเสียงปรามอย่างอ่อนโยนของรุ้งรติมา เธออยากรู้ว่าเค้าเป็นอะไรกัน กำลังโกรธเคืองใครกันนะ ทำไมถึงต้องทำเสียงดุเข้มขนาดนั้นด้วย
ญารินดาอยากจะลุกนักเมื่อได้ยินเสียงของกริชไทโต้ตอบกลับไป เขากล่าวขอโทษเหมือนสำนึกผิด เธออยากรู้อีกว่าเขาทำอะไรผิด อยากตะโกนถามออกไปนักแต่ในที่สุดก็หลับลงไปอีกด้วยความง่วงงุน
