“ลูกเป็นอะไรล่ะพุด” ธามเอ่ยถามทันทีที่เห็นหญิงสาวยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้องนอน เพราะสิ่งที่บุตรสาวขอเธอไม่สามารถให้บุตรสาวได้ ทำให้เด็กหญิงพุดน้ำบุศย์ร้องไห้ออกมาเสียงดัง ส่งผลให้น้าสาต้องเข้าไปปลอบใจบุตรสาวแทน
“ลูกอยากให้เราคืนดีกัน” พุดพิชญาเอ่ยออกมาเสียงเครียด เธอไม่เข้าใจว่าอยู่ดีๆ บุตรสาวมาร้องขอให้เธอคืนดีและอยากไปอยู่บ้านของธาม พอเธอปฏิเสธเด็กน้อยก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ขนาดน้าสาที่เคยปราบเจ้าตัวเล็กอยู่หมัด คราวนี้ยังไม่สามารถทำให้เจ้าตัวเล็กหยุดร้องไห้ได้เลย
“แล้วเธอตอบลูกไปว่า” ธามเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม นี่สินะแผนการที่น้าสาวางไว้ และดูท่าแล้วมันน่าจะเห็นผลเร็วๆ นี้
“ก็ไม่น่ะสิ” พุดพิชญาหันมาแหวใส่ชายหนุ่มทันที
“แล้วถ้าลูกยังร้องไห้ไม่หยุดอยู่แบบนี้ เธอจะทนเห็นลูกร้องแบบนี้ทั้งวันได้เหรอ” ธามรีบถามทันที
“ไม่หรอก เดี๋ยวแกเหนื่อยแกก็หยุดเอง
