กว่าจะเรียกกำลังใจของตนเองกลับมาได้ก็เล่นเอาเธอตาบวมเหมือนกัน แต่เพราะถึงเวลาที่ต้องเช็คเอ้าท์แล้ว เธอจึงต้องออกมาเผชิญโลกแห่งความจริงอีกครั้ง และเมื่อตั้งสติได้ พุดพิชญาก็นึกขึ้นได้ว่าเธอต้องไปซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินมารับประทาน ทำให้หญิงสาวรีบแต่งตัวแล้วออกจากโรงแรม
พุดพิชญาไปยังร้านประจำที่เธอรู้จักกับเภสัชกรเจ้าของร้านเป็นอย่างดี เนื่องจากเมื่อก่อนเธอเคยเป็นเด็กที่ไปรับจ้างมารดาของเภสัชกรคนนี้ทำงานบ้าน และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินไปโรงเรียน
“พี่ตาว เอายาคุมกำเนิดฉุกเฉินให้หน่อย” พุดพิชญากล่าวทันทีที่เห็นหน้ารัตติยา เภสัชกรที่คุ้นเคยกันตั้งแต่เด็ก
“เดือนนี้กินไปกี่แผงแล้วพุด” รัตติยาเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าพุดพิชญาเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในจุดที่ตกต่ำแบบนั้นทำไม ยอมเป็นของเล่นของไฮโซที่ไม่มีวันจะจริงจังกับตนเอง ก็ไม่รู้ว่าคนที่เธอรักอย่างน้องสาวเช่นพุดพิชญาคิดอะไรอยู่
“สองแผงแล้วค่ะ” พุดพิชญาตอบหน้าแหยๆ
“พุดรู้หรือเปล่าว่าเขาห้ามรับประทานเกินเดือนละหนึ่งแผง” เภสัชกรหญิงยังคงตำหนิหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง พุดพิชญาไม่รักตัวเองเลยสักนิด มันเลยทำให้เธอต้องทำร้ายตัวเองเรื่อยๆ ด้วยยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน
“รู้ค่ะ แต่พุดไม่มีทางเลือก” พุดพิชญาเอ่ยออกมาเสียงเศร้า
“ทำไมจะไม่มีล่ะ ก็แค่เลือกที่จะหยุด แล้วถอยออกมาจากตรงนี้ แล้วหาใครสักคนที่เขารักพุดจริงๆ” รัตติยายังอบรมหญิงสาวต่อด้วยความหวังดี
“พุดรักเค้า” พุดพิชญาเอ่ยออกมาด้วยแววตาเศร้า
“ไปรักคนที่เขารักเราดีกว่าพุด” รัตติยาสงสาร แต่ไม่อยากให้พุดพิชญาอยู่ในสถานะแบบนี้อีกต่อไป เพราะเท่าที่ฟังเธอเล่า คนอย่าธามไม่มีวันเห็นพุดพิชญาอยู่ในสายตา