บำเรอรักกับดักหัวใจ

ทาสรักผู้ซื่อสัตย์...2

ความจริงอันแสนเจ็บปวดนี้มันทำให้หญิงสาวต้องถอนหายใจทุกครั้งที่เธอกลับไปนึกถึงมัน ถ้าเธอเป็นคนเด็ดเดี่ยวยิ่งกว่านี้ เธอก็คงเลือกที่จะถอยออกมาจากความสัมพันธ์ที่ไม่มีวันไปข้างหน้า แต่นี่เธอกลับเลือกเอาชีวิตของเธอเข้าไปวนเวียนอยู่ในวงจรที่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และไม่มีทางไหนให้เธอไปต่อได้เลย

และก็เหมือนว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เพราะสิ่งที่หญิงสาวกลัวที่สุดมันได้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเธอพบว่าตนเองตั้งครรภ์ นั่นทำให้หญิงสาวรู้สึกหวั่นใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะบอกธาม เพราะเย็นนี้เธอมีนัดกับเขา เธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ทั้งเขาและเธอจะเป็นยังไงต่อไป แต่อย่างน้อย เธอก็ขอลองสักตั้ง

“ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ” ธามเอ่ยทันทีที่เขานั่งลงที่โซฟาในห้องสวีทสุดหรูของโรงแรมเมดิกส์ ที่เขาใช้เริงรักกับเธอเป็นประจำ

“พุดก็มีเรื่องจะบอกคุณเหมือนกันค่ะ เอาเป็นว่าคุณพูดเรื่องของคุณก่อนแล้วกัน” พุดพิชญาไม่รู้ว่าเขากำลังจะพูดเรื่องอะไร แต่เธอกลัวว่าเขาจะโมโหกับเรื่องที่เธอกำลังจะบอก เธอจึงให้โอกาสเขาได้พูดในสิ่งที่เขาจะพูดก่อน

“ฉันกำลังจะแต่งงาน” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเย็น แต่มันทำให้หญิงสาวที่นั่งฟังอยู่ตรงหน้าถึงกับเจ็บปวดไปทั้งใจ นี่มันถึงวันนี้จริงๆ แล้วหรือ มันถึงวันที่เธอไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกต่อไป เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ยอมรับเธอ

“เมื่อไหร่คะ” กว่าที่หญิงสาวจะเอ่ยถามออกมาได้ เธอก็กลืนก้อนสะอื้นที่เธอต้องเก็บมันไว้

“อีกหนึ่งเดือน” ชายหนุ่มตอบออกมาเสียงเย็นเช่นเดิม แต่ในใจเขาก็รู้สึกสงสารเธอเช่นกัน

“งั้นพุดลาล่ะค่ะ ขอให้คุณโชคดีนะคะ” พุดพิชญาเอ่ยเสียงสั่น ในขณะที่ตัวของเธอก็สั่นไปด้วย เธอตัดสินใจจะไม่บอกเขาเรื่องที่เธอตั้งครรภ์ เพราะลำพังเงินที่เขาให้เธอมาแล้วเธอไม่เคยได้ใช้มัน มันก็สามารถทำให้เธอเลี้ยงลูกได้โดยไม่มีเขา และหากว่าเธอพูดไป เขาอาจจะบังคับให้เธอไปทำแท้ง ซึ่งเธอคงยอมไม่ได้ เพราะเขาเกิดมาจากความรักของเธอ ถึงแม้ว่าจะเกิดมาจากความผิดพลาดของเขาก็ตาม

“ฉันโอนเงินให้เธอหนึ่งล้าน ขอให้เธอโชคดีแล้วกัน ว่าแต่เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ” ชายหนุ่มกล่าวพลางกดโอนเงินจากแอพพลิเคชั่นของธนาคารแห่งหนึ่งเข้าบัญชีหญิงสาว นั่นทำให้หญิงสาวเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากที่เขาเห็นเธอเป็นเพียงนางบำเรอราคาแพง

“ไม่มีอะไรค่ะ พุดลาก่อนนะคะ” พุดพิชญากล่าวจบก็วิ่งออกไปที่ประตูห้องสวีท แล้วเปิดออกไปทันที หญิงสาวเดินออกไปเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น ทำนบน้ำตาที่เธอทำไว้ มันก็พังทลายลง น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุด