“ฉันไม่มีหลานปลิ้นปล้อนแบบนั้นหรอก เล่นเอาคนแก่อย่างฉันใจหายหมด นึกว่าจะไม่เห็นเหลนที่น่ารักแบบน้องบุศย์อีกแล้ว” คุณธัชเอ่ยกับหลานชายด้วยเสียงค่อนข้างเกรี้ยวกราด แต่พอมองมาที่น้องบุศย์เท่านั้นแหล่ะ ใบหน้าของท่านเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที เด็กน้อยมองการโต้กันไปมาระหว่างสองปู่หลานอย่างงงๆ แต่เธอก็เริ่มจะรู้แล้วว่าบิดาของเธอนั้นกำลังโดนปู่ทวดของเธอดุอยู่ ไม่รู้ว่าบิดาของเธอไปทำอะไรผิดมา น่าสงสารจริงๆ เด็กน้อยได้แต่มองไปที่บิดาตาละห้อย ตอนนี้เธอสงสารบิดาเป็นอย่างมาก ส่วนพุดพิชญานั้นลอบขำที่สามีของเธอหงอขึ้นมาทันที แบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ว่าเขาหงอให้เธอแล้ว แต่เวลาที่หงอเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณปู่ มันหงอยิ่งกว่าทุกครั้งเลยสิ
“คุณปู่ทวดขา คุณปู่ทวดอย่าดุคุณพ่อเลยนะคะ คุณพ่อน่าสงสาร คุณพ่อจะร้องไห้แล้ว” น้องบุศย์ที่ทนเห็นบิดาโดนดุไม่ได้ เธอรีบเอ่ยทัดทานคุณปู่ทวดทันที เล่นเอาปู่ทวดอย่างคุณธัชนั้นหัวเร
