ดวงใจพ่อเลี้ยงณดล

แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก...1

“น้อยๆ หน่อย พี่ไม่ได้ไปอยู่ถาวร แค่สร้างไว้ เผื่อวันไหนเบื่อหน้าเราพี่ก็จะได้กลับไปนอนที่นั่น” พร้อมเอ่ยออกมาเพื่อยั่วโมโหน้องสาว แต่คนเป็นน้องกลับไม่ได้โมโหแต่อย่างใด เพราะเธอเข้าใจไปว่าพี่ชายของตนเองกำลังมีความรัก และต้องการที่จะพลอดรักกับสาว แล้วไม่อยากให้ครอบครัวรู้ ก็เลยลงทุนไปสร้างกระท่อมที่ท้ายไร่ แต่ขอโทษเถอะระดับพะพายแล้ว ไม่มีทางปล่อยให้หลุดรอดสายตาไปได้หรอก ไม่ว่าจะเทพแค่ไหน เธอก็ต้องสืบรู้ให้ได้

“มีสาวก็บอกน้องเถอะค่ะ น้องไม่บอกแม่หรอก” พะพายใช้หัวไหล่ตนเองกระแทกที่ไหล่ของพี่ชาย ทั้งที่ตนเองตัวเล็กกว่ามาก ส่วนผู้เป็นพี่ชายนั้นก็หมั่นเขี้ยวน้องสาว จนต้องเอามือบีบที่จมูกรั้นๆ ของเธอ เพื่อให้ยัยตัวเล็กหยุดล้อเขา เพราะเอาเข้าจริงๆ มันก็เรื่องนั้นแหล่ะ เรื่องที่น้องสาวของเขากำลังล้อ แต่ทว่าคนที่เขาคบกลับไม่สามารถเปิดเผยได้ เพราะว่าฐานะทางบ้านของเธอ ซึ่งมารดาของเขาอาจจะไม่ยอมรับ ด้วยเพราะว่าท่านต้องการคนที่จะมาพยุงฐานะทางการเงินของไร่ที่มันย่ำแย่ลงเรื่อยๆ

แน่นอนว่าพะพายยังไม่รู้เรื่องนี้ เพราะว่าเขาและมารดากำลังปิดเธอเรื่องนี้ ด้วยเพราะไม่ต้องการให้เธอต้องมาทุกข์ใจด้วยกัน มันเป็นเช่นนี้มานานหลายปีแล้ว ที่ตัวเลขบัญชีของไร่เป็นตัวแดงมาตลอด เงินเก็บของเขาและมารดาถูกใช้พยุงฐานะของไร่ และตอนนี้มันก็กำลังแย่ลงเรื่อยๆ จนอาจจะต้องแบ่งขายที่ดินบางส่วนมาพยุงกิจการของครอบครัวที่มารดาและเขารักมันมาก

“ไม่ต้องมาหรอกถาม ไม่มีหรอก เมื่อกี้ยังจะให้พี่แต่งกับส้มกับกะหล่ำปลีอยู่เลย พี่จะเอาเวลาไหนไปคบใคร” ด้วยเพราะว่าไม่ต้องการให้หญิงสาวที่เขารักต้องพบเจอกับปัญหา เขาก็เลยต้องปดออกไปเพื่อปกป้องเธอ หากว่าน้องสาวรู้ เขาก็กลัวว่าน้องสาวจะหลุดปากบอกมารดา ซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับเธอแน่ๆ เขารักเธอมาก เขาไม่อาจจะสูญเสียเธอไป

“อย่ามาไขสือ พิรุธชัดเจนมาก สารภาพมาดีๆ ค่ะ สารภาพตอนนี้ลดโทษกึ่งหนึ่ง พร้อมทั้งเป็นผู้ช่วยอย่างดี ว่าแต่ว่าพี่พร้อมสนใจมั้ย” พะพายมั่นใจว่าพี่ชายของตนเองต้องมีหญิงสาวในใจแน่ๆ ไม่อย่างนั้นอยู่ดีๆ พี่ชายของเธอไม่มีทางคิดที่จะสร้างกระท่อมเล็กๆ เพื่อที่จะไปพักผ่อนหรอก มันไม่มีทางจริงๆ