เรื่องที่ 2 สวาทรักเมียข้ามคืน บทที่ 10
1043 Words
แล้วสายตาของคามินก็เลื่อนไปหยุดที่แอ่งน้ำตรงกลางถ้ำ แสงจันทร์สาดสว่างลอดผ่านลงมาจากช่องแคบบนเพดานถ้ำอาบไล้เรือานร่างของหญิงสาวที่ยืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงกลางวังน้ำนั่น
“นกยูง...”
คามินครางชื่อหญิงสาวออกมา เขาค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและรู้สึกว่าความเจ็บปวดตามลำตัวหายไปเหมือนปลิดทิ้ง ถ้าไม่ใช่เพราะเวทมนตร์ของนางไม้จำแลงกายมาเป็นสาวชาวป่าแสนสวยก็คงเป็นเพราะยาเม็ดนั้น
แต่สิ่งที่ทำให้เขาเกิดความกระอักกระอ่วนขึ้นมาท่ามกลางความยินดีที่ทุเลาจากความเจ็บแล้วนั่นก็คือ เมื่อคืนนี้เขาเผลอทำในสิ่งที่เกินเลยกับหญิงสาวชาวป่าซึ่งจะว่าไปแล้วเธอคือคนแปลกหน้าสำหรับเขา
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนโดยไม่สนใจว่าตอนนี้ร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าไม่มีอาภรณ์ปกปิดสักชิ้น ร่างสูงเดินไปหยุดยืนที่ขอบแอ่งน้ำก่อนจะหย่อนเท้าลงไปในวังน้ำใสกระจ่างจนเห็นพื้นเบื้องล่างและผิวน้ำสะท้อนประกายแสงจันทร์ราวกับสถานที่ในฝันยามราตรี
“นกยูง”
เสียงห้าวนุ่มนวลที่ดังขึ้นทำให้ร่างเปลือยอ้อนแอ้นหันกลับมา นกยูงยืนอยู่ในแอ่งน้ำความลึกระดับปริ่มอกอวบอิ่มแต่สำหรับชายหนุ่มความลึกอยู่แค่หน้าท้องเป็นลอนแน่นตึงของเขาเท่านั้น
“ตื่นแล้วหรือคะพ่อเลี้ยง”
เธอถามเขาเสียงหวานหู ดวงหน้านั้นงดงามใต้แสงจันทร์ส่อง เรือนผมยาวดำขลับปล่อยสยายลงมาเคลียอยู่บนเนินอกอิ่มที่กระเพื่อมอยู่เหนือผิวน้ำเป็นประกายระยับ เนื้อในของเธอสวยหมดจด นกยูงเหมือนนางไม้จำแลงกายมายั่วยวนเขาโดยแท้
“เรื่องเมื่อคืนนี้...”
เสียงของชายหนุ่มขาดหายไปเมื่อหญิงสาวขยับเข้ามาใกล้และยกมือขึ้นปิดปากเขา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อเลี้ยงคามิน”
เขาส่ายหน้าพร้อมทั้งจับฝ่ามือเรียวบางนั้นไว้แล้วแนบกับอก คามินจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโตคู่นั้น มองหญิงสาวชาวป่าที่กลายเป็นเมียของเขาเพียงเวลาชั่วข้ามคืน
“ไม่...ผมจะรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในเมื่อผมเป็นคนผิดผมจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่ทำอะไรไม่ได้”
บทที่ 10
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ”
“ผมรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น...แต่มันจะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบ one night stand”
“อะ...อะไรนะคะ” นกยูงถามเพราะฟังไม่ถนัด คามินยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอ
“ภาษาอังกฤษหมายถึงการมีความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าแค่ชั่วคืน จบแล้วก็ต่างคนต่างไป”
สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปเล็กน้อย ถึงเธอจะไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของคนเมืองแต่สาวชาวป่าอย่างเธอก็เข้าใจตัวเองมากพอ
“พูดกันจริง ๆ แล้ว เรื่องแบบนี้ผิดมากสำหรับหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่นกยูงอยู่ ผู้หญิงกับผู้ชายที่...เอ้อ...มีอะไร ๆ กันโดยที่ไม่ได้แต่งงานเรียกว่าผิดผีค่ะ”
“ผมรู้” คามินไล้ปลายนิ้วไปบนปอยผมของนกยูงที่เรี่ยอยู่บนเนินอกอวบอิ่มของเธอ เขาเองพอจะรู้ประเพณีของชนกลุ่มน้อยที่อยู่ตามป่าเขาในเขตทางเหนือ แต่เขาก็แน่ใจอย่างหนึ่งว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันไม่ได้มาจากความคึกคะนองในเรื่องผู้หญิงของเขา
“นกยูง...ผมจะพาคุณกลับไปที่ปางช้างกับผมด้วย...ในฐานะ...เมียของผม”
ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง “ว่ายังไงนะคะ! คุณจะพานกยูงกลับไปด้วยอย่างนั้นหรือคะ พ่อเลี้ยงคามิน”
“บอกแล้วไงว่าผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง ผมทำผิดกับคุณ...นกยูง”
หญิงสาวทำสีหน้าครุ่นคิด เธอดีใจที่เขาไม่คิดทอดทิ้ง แต่...
“แล้วเมียของคุณล่ะคะพ่อเลี้ยง”
เขาเลิกคิ้วและอมยิ้ม “ผมยังไม่มีเมีย” ชายหนุ่มเงียบไปชั่วครู่ก่อนพูดต่อ “พ่อแม่พยายามหาผู้หญิงมาให้ผมเลือก แต่ผมสยังไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครสักที”
“แต่นกยูงเป็นแค่...สาวชาวป่าที่คุณผ่านมา เท่านั้นนะคะ”
“ผมผ่านมาพบคุณนะ นกยูง”
ชายหนุ่มจับไหล่บางทั้งสองและก้มหน้าลงไปจนชิดขณะที่ขยับตัวเข้าใกล้หญิงสาวจนหน้าอกเคร่งเครียดของเขาบดเบียดกับทรวงงามที่ไหวกระเพื่อมปริ่มน้ำ นกยูงรู้สึกหนาวเยือกขึ้นมาเฉย ๆ เธอต้องการอ้อมกอดของเขามากเหลือเกิน...พ่อเลี้ยงคามิน
“บอกผมอีกครั้งได้ไหม ว่าคุณไม่ใช่...นางไม้”
เสียงของเขาต่ำลงและเว้าวอน ดวงตาคมเป็นประกายสบกับหญิงสาวในระยะชิดใกล้ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาราวกับจะอาบตัวเธอได้เลยทีเดียว นกยูงเอียงอาย เธอนึกถึงบทรักร้อนแรงของพ่อเลี้ยงหนุ่มเมื่อคืนแล้วขนลุก คามินเบียดตัวเข้าหาร่างน้อยและกดแก่นกายของเขาที่เริ่มแข็งขันลงที่ใต้ท้องน้อยของหญิงสาว เธอช้อนตามองเขา
“แล้วคุณเคยเห็นนางไม้หรือเปล่าล่ะคะ?”
หญิงสาวแสร้งถาม ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอแค่คืบ ร่างกายของเขาร้อนผะผ่าวขณะแนบชิดกายเธอ
“ผมไม่เคยเห็น...ถึงได้อยากรู้ยังไงล่ะว่า...นางไม้สวยอย่างนี้หรือเปล่า?”
“พ่อเลี้ยงปากหวานเหลือเกินนะคะ”
“ผมไม่เคยพูดแบบนี้กับใครนะ นกยูง...คุณสวยมากรู้ไหม เคยมีผู้ชายบอกคุณเหมือนที่ผมบอกตอนนี้มั้ย?”
เธอส่ายหน้าบ้าง “ไม่มีค่ะ”
“อย่าหลอกผมนะ”
“นกยูงหลอกใครไม่เป็นหรอกนะคะพ่อเลี้ยง ที่ที่นกยูงอยู่น่ะ เราถือเรื่องการพูดความจริง”
คามินโน้มใบหน้าต่ำลงอีกจนริมฝีปากของเขาเคล้าเคลียอยู่บนกลีบปากละมุน แขนแกร่งกอดกระหวัดร่างสาว มือของเขาลูบไล้ไปตามแขนเรียวรางลำเทียน
“ถ้าอย่างนั้นช่วยบอกความจริงกับผมได้ไหมนกยูง...ว่าตอนนี้คุณรู้สึกกับผมยังไง”
- Writer
