“ฉันว่า...ต่างคนต่างไปปฏิบัติภารกิจส่วนตัวของตัวเองดีกว่ามั้ยคะครูนนท์ คือว่า...ฉันรีบจริง ๆ ค่ะ”
“อ้อ...ครับ ๆ รีบครับครูตุ่น เชิญคุณครูตามสบายเลยครับ”
ชานนท์ รีบถอยตัวลีบเพื่อให้หญิงสาวก้าวเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว หากถึงอย่างนั้น เขาก็อดสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ตามไปไม่ได้
ผู้หญิงอะไร เด็ดเดี่ยว สูงเพรียว ซ้ำยังสวยคมเข้มขนาดนี้... ที่สำคัญ...ตัวไปโน่น กลิ่นหอมยังไม่จางหายเลยให้ตายเถอะ !
อดรำพึงรำพันอยู่ในใจไม่ได้ ก่อนที่เขาจะก้าวเดินไปคนละเส้นทางกับหญิงสาว อย่างอารมณ์ดี อย่างน้อย...ถึงจะไม่ได้ลงเรือลำเดียวกัน หรือขึ้นรถคันเดียวกันไปสัมมนา แต่อย่างน้อยที่สุด...ต่างก็มีจุดมุ่งหมายคือโรงแรมที่พักเดียวกันอยู่ดี
เพียงเท่านี้...ชายหนุ่มก็รู้สึกอิ่มเอมใจไปกว่าครึ่งแล้วล่ะ !
....
“อะไรกันล่ะสองคนพี่น้องนี่...มารถคนละคัน มากันก็คนละเวลา ทะเลาะกันตั้งแต่เช้าก่อนออกจากบ้าน จนกลับเข้าบ้านมานี่ยัง
