นี่เขาทำอะไรลงไปนะ...บ้าจริง !
“เอ้อ...ผมขอโทษ”
เขาขยับตัวออกห่าง จับเสื้อเชิ้ตของเธอให้เข้าที่เข้าทาง และยิ่งเมื่อเธอถอยกรูดไปจนชิดขอบเตียงอีกด้าน เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด นี่เขาทำให้เธอหวาดกลัวมากเลยสินะ
“ผมขอโทษจริง ๆ ผมไม่ได้คิดจะเรียกร้องอะไรใด ๆ แบบนี้เพื่อเป็นสินจ้างรางวัล ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมด้วยนะครูตุ่น”
“กลับไปเสียเถอะค่ะ...”
“แต่คุณ...”
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ อย่าลืมสิ...ว่าคุณมีคนที่รักรออยู่ เราทำแบบนี้ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร มันก็ผิดทั้งนั้น”
“คุณ แต่เรื่องนั้นมัน...”
“อย่ามาหาข้ออ้างแบบผู้ชายชั่ว ๆ ทั่วไปชอบทำกันหน่อยเลยค่ะ ขอร้องเถอะ คุณกลับห้องไปเถอะ ฉันต้องการพักผ่อน”
“โอ.เค.ๆ ผมอธิบายอะไรตอนนี้ คุณก็คงไม่เข้าใจหรอก ผมไปก็ได้...ฝันดีนะครับ”
เขาเอ่ยประโยคแสนสุภาพนั่นออกมา ก่อนขยับตัวลงจากเตียงกว้างแล้วก้าวเดินไปที่ประตูห้อง ไม่ลืมที่จะกดล็อก ก่อนก้าวออกไปเงียบ ๆ ทิ้งไว้เพีย
