ชายหนุ่มนึกขำตัวเอง เขาเจอผู้หญิงมาแล้วมากมาย ใคร ๆ ก็ยอมศิโรราบให้เขาทั้งนั้น แต่กับคุณครูคนสวยนี่ ไม่รู้ทำไมสิน่า..เขาถึงแอบเกรงๆ เธออยู่อย่างบอกไม่ถูก
หรือว่า...เป็นเพราะบุคลิกความเป็นครูของเธอกันนะ !
บอกกับตัวเอง หลังเดินเลื่อนลอยกลับมาจนถึงรถ ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือจะดังขึ้นให้เขารีบกดรับ
"พี่ก้องเหรอ มีนเองนะ"
"ฮื่อ พี่รู้แล้ว"
"แล้วไงคะ.. ส่งตาภูเรียบร้อยมั้ย ได้เจอยายครูงี่เง่านั่นรึเปล่า"
"ครูงี่เง่าไม่เจอ เจอแต่ครูคนสวย !"
ชายหนุ่มรีบกรอกเสียงสดใสไปตามสาย ก่อนทางโน้นจะกรี๊ดใส่จนเขาเลื่อนโทรศัพท์ออกห่างหูแทบไม่ทัน
"โอย มีน เบาหน่อย หูจะแตก"
"ดีค่ะ ให้หูระเบิดไปเลยได้ยิ่งดี ไหนว่าจะไปจัดการยายคุณครูนั่นให้ ยังไม่ทันไร เตรียมจะไปขายขนมจีบเขาอีกแล้วเหรอพี่ก้อง"
"ก็...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่พี่ก็แค่รู้สึกว่าเขาดุ ๆ ไปตามหน้าที่น่ะ เออน่า หยวน ๆ มั่งก็ได้ยายมีน คิดเสีย
