สายตาของเวหานั้นมองจ้องไปที่เชอรีนแทบจะตลอดเวลา....
ทำเอาธาวินที่นั่งมองหน้ามันอยู่ถึงกับส่ายหน้าไปมาอะไรจะหวงและคลั่งรักได้ถึงขนาดนั้น!!
ไอ้เพื่อนเวร~
“มึงคลั่งรักเชอรีนมากไอ้เวหา ดูดิทั้งหน้าจอมือถือทั้งพวงกุญแจห้อยกระเป๋าก็ยังเป็นรูปของเชอรีน อะไรจะขนาดนั้น กูละเชื่อเลยแล้วดูสายตาที่มึงมองเชอรีนอีกจะจับเธอกินเลยใช่มั้ย เลี่ยนฉิบหาย~”
“เอาไว้ให้มึงลองมีแฟนดูแล้วจะรู้เองว่าทำไมกูถึงเป็นได้ขนาดนี้” เวหาหันกลับมาจ้องมองหน้าไอ้ธาวินแล้วค่อยๆคลี่ยิ้มขึ้นเพียงเล็กน้อยออกมา เขาจะคอยดูวันที่มันได้มีความรักได้มีแฟนเป็นของตัวเองจะคอยดูว่ามันจะเป็นเหมือนอย่างที่เขาเป็นหรือไม่
ธาวินที่ได้ยินแบบนั้นรีบยักไหล่ เรื่องอะไรที่จะต้องทำตามอย่างที่ไอ้เวหามันบอกด้วยในเมื่ออยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว อิสระเสรีจะเอากับผู้หญิงคนไหนก็ได้เขายังไม่ต้องการที่จะมีพันธะกับใครทั้งนั้น
“อยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว~”
“
