“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ฉันบอกว่าวันนี้ฉันมีแขก ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้คนบ้า” กำปั้นเล็กทุบแผงอกกว้างรัวเสียงดังตุบตับ ทว่าคนตัวใหญ่กลับไม่สะทกสะท้านและไม่สนใจคำพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย
“แขกของคุณเป็นใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย” คริสโตเฟอร์อยากรู้เสียจริงว่าแขกคนสำคัญที่เธอเห็นสำคัญกว่าเขามันเป็นใครกัน
“เป็นผู้ชายที่ฉันเห็นว่าเขาดีกว่าคุณเป็นร้อยเท่าพันเท่าก็แล้วกัน ปล่อยนะ” เรียวแขนเล็กพยุงตนเองให้ลุกขึ้นนั่ง ทว่าถูกมือหนาของคริสโตเฟอร์กดหัวไหล่ไว้ไม่ให้เธอลุกจากเตียงได้
“ได้ คุณกำลังทำให้ผมอยากจะฉีกเสื้อผ้าของคุณออกเป็นชิ้นๆ รู้ไว้ซะด้วย” ไม่พูดเปล่าคริสโตเฟอร์กดข้อมือเรียวทั้งสองข้างไว้กับที่นอนนุ่ม จมูกโด่งซุกไซ้และตวัดลิ้นเชยชิมซอกคอขาวเสียจนมิราหมดเรี่ยวแรงขัดขืน เขาทำให้เธอศิโรราบได้อย่างง่ายดาย
“อืมมม…พอแล้วค่ะ”
“ไม่!” คริสโตเฟอร์ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดโดยไม่สนใจเรี่ยวแรงขัดข
