บทที่7 สามีภรรยา
1693 Words
“อยากรู้เหรอคะ โรสเล่าความเลวระยำให้กับคุณเคลย์ตันฟังวันนี้ก็ไม่หมดหรอกค่ะ คนใจดำใจทมิฬอย่างคุณควรรู้ดีอยู่แก่ใจนะคะ”
อันนามาเรียเอ่ยทิ้งท้าย เธอหันมาสนใจกล่อมลูกชายกำลังหลับสนิทภายในอ้อมอก จากนั้นความเงียบเข้ามาแทรกกลางคนทั้งคู่จนถึงบ้านของเธอ
“คุณเคลย์ตัน คุณอยู่ตรงนี้แหละ ไม่ต้องลงมา” เธอบอกเขาที่ทำท่าจะเปิดประตูรถลงไปพร้อมกับตัวเอง
“ทำไม สามีมาหาภรรยาที่บ้านของเมียตัวเอง มีกฎข้อไหนห้ามทำอย่างนั้นเหรอ ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันจะมาอยู่กับเธอและ...เด็กนั่น จนกว่าฉันจะจำเรื่องทุกอย่างได้ เรื่องที่ฉันความจำเสื่อมคือเรื่องจริง”
เคลย์ตันเหลือบมองเด็กชายอยู่อ้อมกอดภรรยาสมรส เขาไม่อยากยอมรับเต็มปากว่าเด็กนั่นคือลูก
“คุณเคลย์ตัน!” เธอร้องห้ามเขาไม่ทัน ร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถทันท่วงที
‘เขาพูดจริงเหรอ ทำไมเขาถึงได้ย้ำกับเธอเรื่องที่เขาความจำเสื่อม จำเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้’ อันนามาเรียพับเก็บความสงสัยเต็มอกก่อนได้ยินเสียงจากพ่อแม่
“คุณพ่อ คุณแม่! ซวยแล้ว” เธอรีบอุ้มลูกยังไม่ตื่นออกจากรถพลางสั่งแม่บ้านใหญ่ช่วยพาทาแม็กซ์ขึ้นไปพักผ่อนบนข้างบน
“คุณพ่อ คุณแม่ เกิดอะไรขึ้นคะ”
เพียงร่างเล็กสาวเท้าวิ่งเข้าสู่ข้างในห้องรับรอง ร่างสูงใหญ่ของเขาล้มลงบนพื้นด้วยแรงอาฆาตจากพ่อเมียที่มีต่อลูกเขยเลวๆ
“ไอ้ลูกเขยชั่วคนนี้ ลูกเอามันเข้ามาเหยียบถึงบ้านเราทำไม ลูกจำไม่ได้เหรอว่ามันเคยทำเลวอะไรไว้กับลูกบ้าง ลูกโรส”
คนที่โมโหเดือดดาลมากคือบิดา เขาโกรธแค้นเคืองลูกเขยเคยไล่ลูกสาวกำลังตั้งท้องใหม่ออกจากบ้าน ปล่อยละเลย ไม่มาดูแลจวบจนเวลาห้าปีจนลูกชายเติบโต เขาคิดว่าลูกเขยอาจกลับมาพรากลูกพรากแม่ ซึ่งเป็นคนพ่อต้องขัดขวางถึงที่สุด
“คุณพ่อคะ ใจเย็นๆ ลงก่อนได้ไหมคะ คุณเคลย์ตันเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาอยากมาตามโรสเอง โรสไม่รู้จะทำยังไง โรสจะหาทางไล่เขาออกไปจากบ้านหลังนี้เองนะคะ”
“ไม่ได้! พ่อกลัวว่าลูกจะกลับไปตกหลุมพรางไอ้ปีศาจจิ้งจอก เล่ห์เหลี่ยมมันเยอะกว่าผู้ชายคนไหน พ่อไม่อยากให้ลูกต้องกลับตกนรกซ้ำอีกรอบ”
“หมายความว่ายังไงครับ ทำไมเธอถึงต้องกลับไปตกนรกซ้ำอีกรอบด้วย เพียงเพราะผมเข้ามาบ้านของเธอ”
เคลย์ตันถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัว มิหนำซ้ำเขาได้ยินคำพูดแปลกๆ จากบิดาเธอ เรื่องในอดีตเขาเคยเลวระยำกับครอบครัวนี้มากเลยหรือ
“อย่าให้ฉันต้องทวนความเลวที่แกเคยทำไว้กับลูกสาวฉัน ทำทีเสแสร้งไม่รู้เรื่องกับสันดานของแก มันน่าจะถูกสั่งสอนมากกว่านี้” บิดาเดือดดาลพยายามพุ่งตัวไปทำร้ายลูกเขย แต่ถูกเมียกับลูกสาวห้ามปราบเอาไว้
“คุณดาคัส ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ ฟังลูกอธิบายก่อน ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของหลานเรานะคะ” จัสมินเกลี้ยกล่อม โน้มน้าวใจสามีหัวเสียพลางระงับสงบสติลง ใช้เหตุผลมากกว่าใช้อารมณ์
“คุณพ่อ โรสขอร้องละค่ะ อย่าทำร้ายเขา โรสจะทำร้ายเขาด้วยมือของโรสเอง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของโรสกับเขาสองคนค่ะ”
อันนามาเรียห่วงใยรอยฟกช้ำจากใบหน้าอันหล่อเหลาจากสามีสมรสตัวเอง ก่อนออกโรงปกป้องเขาต่อหน้าบิดาตัวเอง กว่าจะเคลียร์สถานการณ์ตึงเครียดก็ใช้เวลานานพอสมควร
“เธอไม่ต้องมาลำบากเพราะฉันเหรอ เรื่องในอดีตฉันคงทำเรื่องเลวร้ายบางอย่างให้เธอกับครอบครัวเธอสินะ ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้ ฉันก็เข้าใจว่าพ่อเธอโกรธเกลียด แค้นฉันมากถึงกับจะฆ่ากันให้ตาย” เคลย์ตันสัมผัสความรู้สึกนั้น เขาเคยเลวในสายตาภรรยาสมรสสิท่า
“เรื่องในอดีตมันแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกค่ะ แต่ตอนนี้คุณเคลย์ตันคิดสำนึกผิดกับครอบครัวโรสจริง คุณก็มีโอกาสปรับปรุงตัวเองก็ได้นะคะ”
“เธอเชื่อฉันแล้วเหรอเรื่องที่ฉันความจำเสื่อมเพราะอุบัติเหตุเมื่อห้าปีก่อน” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม ผิดแปลกจากเสียงเบ็งตะคอกจากเดิม
‘เรื่องอุบัติเหตุห้าปีก่อน? มีอะไรบ้างที่โรสยังไม่เคยรู้จากคุณ คุณเคลย์ตัน ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่’
“ตอนแรกโรสเองก็ไม่เชื่อ แต่พอดูอาการของคุณแล้ว โรสเริ่มจะเชื่อนิดๆ ว่าคุณพูดอาจเป็นเรื่องจริง”
อันนามาเรียพยายามประคองร่างเข้มสูงใหญ่ลุกจากบนพื้น เธอไม่ทันระวังถูกสามีจับเอวเล็กเอาไว้ พฤติกรรมเจ้าชู้มิอาจรอดพ้นสายตาของคนหวงลูกสาวไปได้
“คุณดาคัส พวกเขาเป็นสามีภรรยากันนะคะ” จัสมินเอ่ยกระซิบเตือนความจำสามี
“ก็ไม่ลืม แค่ไม่ชอบ” บิดาเป็นห่วงลูกสาวหัวอ่อน กลัวว่าตามเล่ห์เหลี่ยมหลุมพรางผู้ชายจิตใจโหดเหี้ยม เจ้าชู้เรื่องผู้หญิงไม่ทันถึงกับต้องหอบเอาท้องโตกลับบ้านทุกครั้ง
“เจ็บมากไหมคะ”
“ไม่เจ็บ”
อันนามาเรียดึงสติตัวเองกลับมา เธอไม่ลืมความตั้งใจเดิมว่าเดินหน้าแผนการเกมแก้แค้นสามีหนุ่มอ้างว่าความจำเสื่อม เขาเคยทำเธอเจ็บ เขาต้องเจ็บกว่าเธอหลายเท่า
‘ทำดีเสแสร้งหลอกให้เขาตายใจดีกว่า ทำเหมือนที่เขาเคยเลือดเย็นกับโรส หลอกให้รักหมดหัวใจแล้วก็เขี่ยทิ้ง ถึงจะสาสมหัวใจของโรส’
“คิดอะไรอยู่เหรอ โรส”
เขาถามภรรยาแต่งตรงหน้าเหมือนรู้ใจเธอว่าคิดวางแผนแก้แค้นสามี เขาไม่โง่ถึงกับดูไม่ออกว่าผู้หญิงตรงหน้าคิดอะไรบางอย่างที่ต้องเป็นเรื่องร้าย
“โรสแค่คิดว่าจะบอกความจริงเรื่องนี้ให้กับพ่อแม่โรสยังไงดี” เธอตัดบทสามีสมรสดื้อๆ สายตาคู่หวานหันมาทางพ่อแม่ด้วยความจริงใจ
“คุณพ่อ คุณแม่คะ ฟังโรสพูดก่อนนะคะ ตอนนี้คุณเคลย์ตัน สามีทึ่มๆ ซื่อๆ ของโรสเขาไม่รู้ว่าอดีตเขาเคยทำเลวระยำ ชั่วช้า ต่ำทรามกับโรสกับครอบครัวของเรามากแค่ไหน โรสเพิ่งรู้ความจริงว่าตอนนี้เขาความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้ค่ะ”
“ความจำเสื่อม! บ้าไปแล้ว ผู้ชายคนนี้เหรอคิดจะความจำเสื่อม จำเมียจำลูก จำความเลวตัวเองไม่ได้ พ่อไม่เชื่อ พ่อว่ามันนั่นแหละโกหก เพื่อให้ลูกตายใจ แล้วมันก็หลอกใช้ลูกเหมือนเดิมทุกๆ ครั้ง” บิดาคัดค้านสุดแรง
“แต่แม่เชื่อนะว่าลูกเขยอาจจะความจำเสื่อมจริง แม่ค่อยโล่งใจหน่อย นึกว่าห้าปีที่แล้วลูกเขยลืมลูกสาวแม่ ไม่ยอมมาหาเมียกับลูกที่นี่ แบบนี้นี่เอง แม่ไม่โกรธลูกเขยแล้วละจ้ะ”
“จัสมิน!” ดาคัสใช้แววตาดุดันตวัดมาทางภรรยาที่ชอบเข้าข้างแต่ลูกเขยคนโปรดอยู่เรื่อย
“อะไรคะคุณดาคัส ฉันก็แค่พูดไปตามที่ลูกพูด คุณจะมาคัดค้านอะไรคะ ฉันไม่เกี่ยว”
“คุณไม่เห็นเหรอว่าที่ผ่านมามันไม่เคยรักลูกสาวเราจริง การแต่งงานนั่นก็แค่รับผิดชอบกับสิ่งเลวระยำที่มันเคยทำกับลูกเราเหมือนเชลย แค่นี้มันยังน้อยไป คนอย่างไอ้เคลย์ตันไม่สมควรการให้อภัยจากฉัน!”
เคลย์ตันใช้โอกาสนี้รับฟังคำพูดติดอารมณ์แค้นเคืองจากพ่อเมียตัวเองเงียบๆ พลางใช้สมองขบคิดรื้อฟื้นความทรงจำกลับคืนมา คำพูดที่ว่าการแต่งงานจากดาคัส เขาไม่เคยรักอันนามาเรีย ภาพบางอย่างแวบเข้ามาในหัว
“โอ๊ย!” เคลย์ตันปวดหัวรุนแรง ความทรงจำบางอย่างซ้อนทับหลายอย่างจนเขาประมวลผลภาพในหัวสมองไม่ทัน
“คุณเคลย์ตัน! คุณฟื้นสิค่ะ คุณพ่อคุณแม่ทำยังไงดีคะ” อันนามาเรียเขย่าตัวเขาที่นอนหมดสติบนตักเธอ เขย่าแรงแค่ไหนเขาก็ไม่ตื่น
“ทีนี้เชื่อหรือยังคะว่าลูกโรสพูดคือเรื่องจริง” มารดาส่งค้อนขวับวงใหญ่แก่สามีจอมดื้อด้าน เพียงเห็นอาการปวดหัวรุนแรงชัดเจนของลูกเขย
“อย่าเพิ่งถกเถียงกันตอนนี้ดีกว่าค่ะ ช่วยพยุงพาเขาขึ้นไปบนห้องของโรสทีค่ะ โรสเป็นห่วง ยังไงเขาก็เป็นพ่อของแม็กซ์”
อันนามาเรียลูบใบหน้าคมสันแผ่วเบา ไม่ว่ากี่เดือน กี่ปี หัวใจดวงน้อยมีแต่เคลย์ตัน ครูซ ไม่สามารถตัดใจจากคนเลวระยำได้ หวังว่าเธอจะเปลี่ยนเขาจากร้ายกลายเป็นดีได้!
“ติดต่อเคลย์ตันไม่ได้เลยหนูวินนี่ แม่กลัวว่านังผู้หญิงคนนั้นใช้คำพูดหลอกล่อลูกชายแม่จนกู่ไม่กลับ”
หลังจากงานแต่งลูกชายล่มพังทลายลงไม่เหลือชิ้นดี ลักษณ์นาราพยายามติดต่อโทรหาเบอร์เคลย์ตัน เธอห้ามลูกชายไว้ไม่ทันตอนเดินตามไปพร้อมผู้หญิงคนนั้นแอบอ้างว่าเป็นเมีย เด็กนั่นคือลูกของเคลย์ตัน คนเป็นแม่มิปรารถนารับหญิงอื่นเป็นลูกสะใภ้ ยกเว้นรวินดาคนเดียว
“วินนี่ไม่เชื่อว่าคุณเคลย์ตันมีลูกมีเมียแล้ว คุณแม่คะ เราจะทำยังไงต่อดีคะ วินนี่รักคุณเคลย์ตัน ไม่อยากเสียคุณเคลย์ตันไปให้ใคร” รวินดาตื่นขึ้นมาพร่ำเพ้อหาอดีตเจ้าบ่าว เดือดร้อนถึงลักษณ์นาราคอยอยู่เป็นเพื่อนแม่ตลอดเวลา
“แม่ก็เหมือนกัน แม่ไม่ยอมรับใครเป็นลูกสะใภ้นอกจากหนูวินนี่ อย่างไรแม่หาวิธีพาเคลย์ตันกลับมาให้ได้!”
- Writer
