บทที่5 เธอเป็นใคร
1634 Words
“คุณเคลย์ตัน คุณรู้จักเธอไหมคะ”
คนที่จะเสียหน้าอับอายแขกในงานแต่งมากที่สุดคือเจ้าสาวรวินดา หญิงสาวไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนั้นพยายามแอบอ้างตัวว่าเป็นเมียถูกต้องตามกฎหมาย เธอกำลังจะสมหวัง ใครหน้าไหนขัดขวางไม่ได้เด็ดขาด
“เอ่อ ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นครับคุณวินนี่” คำปฏิเสธจากเจ้าบ่าวเคลย์ตันตอบคนข้างกาย แน่นอนว่าเมียตัวจริงยืนอยู่กลับเจ็บปวดรวดร้าว
“ไม่รู้จักเหรอ คุณนี่มันเลวระยำ ชั่วช้าอยู่วันยังค่ำ อ้างบอกว่าที่เมียใหม่ว่าจำเมียปัจจุบันตัวเองไม่ได้ เผื่อจะไปเสวยสุขกันสินะ อดีตเลวยังไง ปัจจุบันก็ยังเลวยิ่งกว่า” ‘โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง’
อันนามาเรียจงใจโยนพวงหรีดสีดำเป็นของขวัญงานแต่งอัปมงคลต่อหน้าเจ้าบ่าวสุดแค้นชิงชัง เธอมาวันนี้เพื่ออาละวาด ตั้งใจทวงสามี(ตัวร้าย)กลับคืน เธอเจ็บ เขาย่อมต้องรับรู้ความเจ็บด้วยเหมือนกัน
“นี่หล่อนเป็นใคร มาพังงานแต่งของลูกชายฉันทำไม ใครเชิญไม่ทราบ ฉันจะเรียกรปภ. มาลากตัวหล่อนกับเด็กบ้าๆ นั่นด้วย”
ลักษณ์นาราออกโรงปกป้องลูกชาย เธอโกรธที่มีผู้หญิงจงใจป่วนอาละวาดงานแต่ง กลับสะดุดตาใบหน้าเด็กชายคนนั้นเหมือนเคลย์ตันตอนเด็ก ถ้าหากอ้างว่าเป็นลูกของเคลย์ตันก็คงจะใช่
ต้องไม่ใช่สิ ลูกชายเธอไม่ใช่คนประเภทไข่ทิ้งเรี่ยราด ทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบ!
‘ผู้หญิงคนนี้คงเป็นแม่แท้ๆ ของคุณเคลย์ตันสินะ โรสเคยได้ยินว่าพ่อกับแม่เขาหย่าขาดกันนาน ตอนงานแต่ง โรสก็ไม่เคยเห็นแม่ของเขาเลยสักครั้ง’ อันนามาเรียยิ้มเย็นก่อนเอ่ยเคารพมารดาของสามีสมรสว่า
“คุณคงเป็นคุณแม่ของคุณเคลย์ตัน สามีของโรสสินะคะ ฉันชื่ออันนามาเรีย โรส เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และยังจดใบทะเบียนสมรสว่าเป็นสามีภรรยากันอยู่ คุณเคลย์ตันเป็นสามี เป็นพ่อของทาแม็กซ์ โรสจะมาทวงคืนสามีของโรสกลับมา โรสย่อมมีสิทธิ์นะคะ”
“ไม่จริง! หล่อนโกหก ลูกชายฉันไม่เคยแต่งงานหรือมีเมีย ทั้งในอดีตและปัจจุบัน หล่อนอย่ามามั่วดีกว่า” ลักษณ์นาราแอบใจสั่นหวิว เธอบอกตัวเองว่าไม่ใช่เรื่องจริง ลูกชายเธอมีเมียก่อนความจำเสื่อม
“แสดงว่าคุณแม่ตกข่าวสินะคะ เมื่อ5ปีก่อน โรสกับคุณเคลย์ตันเราแต่งงาน จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ไม่งั้นเราจะมีลูกชายน่ารักๆ แบบนี้เหรอคะคุณสามี”
“โกหก เธอโกหก!” ลักษณ์นาราอึ้งกับความจริงจากคำพูดผู้หญิงปากกล้า ปากเก่ง
อันนามาเรียยืนยันความบริสุทธิ์ใจจริง ด้วยการโชว์หลักฐานคือใบจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายที่มีชื่อเธอกับเคลย์ตัน ครูซ และมีลายเซ็นกำกับชื่อว่าทั้งคู่ยินยอมจดทะเบียนจริง ไม่ได้บังคับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง คนช็อคหนักสุดคือรวินดา เจ้าสาวลมจับตรงหน้าเพราะรับความจริงไม่ได้
“เคลย์ตันอย่าไปลูก หนูวินนี่เป็นลม ลูกควรเป็นห่วงเจ้าสาวของลูกนะ” เดือดร้อนถึงแม่ของเจ้าบ่าวรับประคองว่าที่ลูกสะใภ้ ขณะเจ้าบ่าวไม่แคร์ ไม่สนใจ
“ผมอยากรู้ว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นกล่าวหาว่าผมเป็นสามีของเธอนั่นเป็นความจริงหรือเปล่า”
เคลย์ตันเอะใจกับใบหน้าเด็กชายอยู่ข้างกายอันนามาเรีย ใบหน้านั่นเหมือนเขาสมัยเด็ก เด็กนั่นจะใช่ลูกเขาจริงหรือเอาเด็กคนอื่นแอบสมอ้างว่าเป็นลูกเขาเพื่อหวังผลอะไรบางอย่าง เขาคงต้องพิสูจน์หาความจริง
“เธอกับฉันออกมาคุยกันด้านนอกรวมถึง...เด็กนั่นด้วย”
เคลย์ตันขุ่นเคืองใจจัด เมื่อมีคนนอกบังอาจมาพังงานแต่งตัวเอง ตัวร้ายในอดีตสบสายตาใบหน้าเด็กชายทาแม็กซ์เงยหน้ามองเขาชั่วขณะ ก่อนตัดใจคว้าข้อมือเรียวออกจากหน้างานแต่ง
“คุณเคลย์ตัน ปล่อย โรสเจ็บ!” ก็ดูคนอันธพาลเถื่อนนั่นสิ จับข้อมือเธอเหมือนจับเหล็ก ทั้งบีบทั้งบิดมือจนเธอเจ็บมีรอยแดงช้ำ
“เธอเป็นใคร!” คำพูดทักทายแรกจากคนที่เป็นสามีเอ่ยตรงๆ ต่อหน้า คนเป็นภรรยาเจ็บหน้าชาดิก เขาลืมเมียแต่งคนนี้แล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่
เคลย์ตันก็ยังเป็นคนใจมาร ทำทีเป็นลืมเธอ แต่แสร้งเล่นละครตบตาเธอไม่ได้หรอก!
“เพิ่งรู้ว่าสามีของโรสเล่นละครเก่ง ทำทีตบตาคนอื่น จำเมียแต่งตัวเองไม่ได้ โรสไม่น่าโง่ รอคุณเคลย์ตันมาตลอดห้าปี หวังว่าคุณจะกลับมาหาเมียตัวเองกับลูก คุณมันเลวชั่วช้าโดยสันดาน เลวยังไงก็เลวเหมือนเดิม”
“หยุดด่าฉันได้แล้ว!” สิ้นเสียงเข้มเบ็งตะคอกจากชายหนุ่มได้ผลชั่วคราว เธอหยุดด่าเขา ใช้แววตาความเกลียดชิงชังแทน
“จะด่า คุณจะทำไม ไม่มีใครห้ามโรสได้ แม้แต่สามีหน้าโง่อย่างคุณ แม็กซ์ เรากลับกันเถอะลูก ในเมื่อพ่อเขาไม่เต็มใจไปกับเราสองคนแม่ลูก แม่ก็คงไปบังคับพ่อของลูกไม่ได้”
อันนามาเรียใจแตกสลาย เขารังเกียจถึงขนาดสร้างเรื่องโกหกว่าจำเมียกับลูกตัวเองไม่ได้เพื่อแต่งงานกับหญิงอื่น คราวแรกเธอเข้าใจว่าเขาคงถูกบังคับ ทว่า เธอเข้าใจว่าเขาตั้งใจทิ้งลูกทิ้งเมีย เลวไร้ที่ติ
“แต่ว่า แม็กซ์อยากมีพ่อ อยากคุยกับพ่อนะครับ” ทาแม็กซ์จ้องมองคนคิดว่าเป็นพ่อแท้ๆ ยิ่งมองยิ่งมั่นใจว่าผู้ชายคนตรงหน้าคือพ่อเขา
“พ่อครับ ผมคิดถึงพ่อ พ่อหายไปไหนมาครับ ทำไมถึงไม่มาหาผมกับแม่โรส”
ทาแม็กซ์มั่นใจว่าเคลย์ตันคือบิดาที่เขาโหยหามาตลอดตั้งแต่เกิดมา เด็กชายวิ่งเข้ามากอดร่างสูงใหญ่ แต่ถูกเขาคนนั้นผลักไสน่ารังเกียจ มันยิ่งสร้างบาดแผลใหญ่หลวงแก่ลูกชายที่เคยตราหน้าว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อ
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน นายไม่ใช่ลูกฉัน ฉันไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีลูกชาย”
เคลย์ตันคิดว่ามันบังเอิญมากกว่าที่เด็กชายคนนี้มีใบหน้าและดวงตาเหมือนเขาราวถอดแบบกัน เขาไม่ชอบเด็กรีบผลักไสเด็กนั่นออก เขาไม่เคยมีลูกกับใคร ชายหนุ่มมั่นใจแบบนั้น
“คุณพ่อ” ทาแม็กซ์แอบเสียใจถูกปฏิเสธจากบิดาว่าไม่ยอมรับเขาเป็นลูก น้ำตาคลอหน่วยกำลังไหลจากดวงตาคู่นั้น เขารีบสวมกอดมารดาปล่อยโฮ
“ทาแม็กซ์! คุณเคลย์ตัน คุณทำอะไรลูกของโรส คุณมันเลว สมควรแล้วที่คุณไม่ควรเป็นพ่อที่ดีของลูกคนไหน คนใจดำ” อันนามาเรียเจ็บปวดมากกว่าลูกชาย ยิ่งเธอได้ยินเสียงร้องไห้ของลูก หัวใจคนเป็นแม่เจ็บปวดมากหลายเท่าตัว เขามีสิทธิ์อะไรมาพูดจาทำร้ายจิตใจลูกเธอ
“เธอว่าใคร อันนามาเรีย โรส”
เสมือนก่อเกิดความรู้สึกบางอย่างสู่ข้างในจิตใจแกร่ง เคลย์ตันเกลียดตัวเองบอกว่าไม่ชอบเด็ก ปฏิเสธว่าไม่เคยมีลูก กลับกันเขาอยากพิสูจน์ความจริงว่าเด็กนั่นใช่ลูกเขาโดยสายเลือดหรือไม่
“ก็ว่าคุณนั่นแหละ คนเลว!”
ทีแรกอันนามาเรียตั้งใจพาสามีพบเจอกับลูกชายเป็นครั้งแรก เขาอาจสำนึกผิดกลับบ้านพร้อมเมียกับลูก ทว่า...สิ่งที่คิดกับสิ่งที่เป็นสวนทางกันสิ้นเชิง เขาทำทีเสแสร้งว่าจำเธอที่เป็นภรรยาสมรสไม่ได้ มิหนำซ้ำยังผลักไสลูกชายวิ่งเข้ามากอด รังเกียจ ไม่ยอมรับว่าเป็นลูก เธอกับลูกจะฝืนทนอยู่ต่อให้เขารังเกียจทำไม
“อันนามาเรีย นั่นเธอจะไปไหน”
เคลย์ตันร้องห้ามสองแม่ลูกตัดสินใจยอมถอย กำลังอุ้มลูกชายเบือนหน้าหนีเกลียดพ่อออกจากโรงแรม ตั้งใจพังงานแต่งเขาง่ายๆ แล้วหนีไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ ฝันไปเถอะ!
“ในเมื่อพ่อเขาไม่ต้องการลูก สามีของโรสไม่ต้องการเมีย โรสกับลูกจะหน้าด้านหน้าทนฝืนอยู่งานต่อทำไมกันล่ะคะ ก่อนจะแต่งสาวใหม่ อย่าลืมไปหย่ากับโรสก่อนนะคะ”
“เธอคิดว่าเธอกับเด็กนี้จะออกจากงานที่นี่ง่ายๆ เหรอ ฉันก็อยากรู้ว่าทำไมเมื่อ5ปีก่อน ฉันถึงได้แต่งงานกับเธอ เอาเธอมาทำเมียได้” เผื่อว่าบางทีความทรงจำในอดีตของเขาอาจกลับมาทั้งหมด มาเฟียตัวร้ายขบคิดหาวิธีพิสูจน์ความจริงว่าเธอพูดมาคือความจริงหรือโกหกหลอกลวง
“คุณเคลย์ตัน” อันนามาเรียสงสัยเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับสามีสมรส กาลเวลาผ่านไปห้าปีที่เราสองไม่ได้เจอกัน ระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเคลย์ตัน ครูซ
“เธอต้องมากับฉัน”
รอยยิ้มร้ายมุมปาก มือใหญ่คว้าจับข้อมือเล็กมีรอยแดงช้ำเพราะแรงบีบจากสามีตัวร้าย ขณะที่เธออุ้มลูกชายร้องไห้จนหลับคาอ้อมอกมารดาตนเอง
“จะพาโรสไปไหน โรสไม่เข้าไปอีก คุณเคลย์ตัน คนใจทราม”
“ขืนด่าฉันอีกรอบ ฉันจะเอาเทปมาปิดปากเธอ ผู้หญิงอะไร เสียงแว้ดๆ ฟังแล้วรำคาญหู”
- Writer
