ข้อตกลง

1262 Words

น้องนางจ้องมองเขาด้วยสายตาสั่นไหว นี่หรือคนที่เธอเคยรัก จะใช้คำว่าเคยได้ไหม ในเมื่อตอนนี้เธอก็ยังมีความรู้สึกดีดีให้เขาอยู่ ต่างจากเขาที่หลงลืมความทรงจำดีๆในอดีตไปแล้ว "...พี่ต้องการให้นางทำอะไร..ข้อตกลงทุกอย่างถึงจะสิ้นสุดลง.. "มันไม่มีคำว่าสิ้นสุดหรอกนะน้องนาง...สิ่งที่เธอต้องทำคือการชดใช้หนี้แทนพี่ชายของเธอ และฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะโอเคกับมันไหม "บอกความต้องการของพี่มาเลยจะดีกว่า..ไม่ต้องอ้อมค้อม.. "ดี๊...!...เก่งขึ้นเยอะเลยนิ... "พี่ต่างหากที่บีบบังคับนางให้จนมุม.... "หึ..!....จะคิดอย่างนั้นก็เรื่องของเธอ..แต่ต่อจากนี้เธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉัน ชีวิตเธอเป็นของฉัน ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นร่างกายเธอ หรือแม้แต่หัวใจของเธอก็ไม่มีสิทธิ์ยกให้คนอื่น... "นางไม่คิดเลยนะว่าพี่จะใจร้ายขนาดนี้..... : คนตัวเล็กจ้องมองเขาด้วยนัยน์ตาที่มีแต่ความผิดหวัง รามสูรคนที่เธอเคยรู้จักมันไม่มีอีกต่อไปแล้ว...เขากลายเป็นซาตานร้ายที่พร้อมจะเหยียบย้ำเธอได้ทุกเมื่อ.. "อย่ามาใช้สายตาแบบนั้นกับฉัน...ฉันไม่มีวันใจอ่อนหรือรู้สึกอ่อนไหวอะไรกับเธออีกแล้ว ผู้หญิงร้ายลึกแบบเธอมันสมควรแล้วที่จะได้รับบทลงโทษกับสิ่งที่เธอเคยทำ และอย่าหวังว่าฉันจะใจดีกับเธอ...สิ่งที่เธอจะได้รับมันมีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้น..จำเอาไว้..! "นางยอมพี่ทุกอย่าง จะให้นางเป็นทาสรับใช้หรือจะฆ่านางทิ้ง นางก็ยอม...ขอแค่พี่ยอมปล่อยพี่นายด์ไป...แต่นางไม่มีวันยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองยอมตกเป็นผู้หญิงของพี่เด็ดขาด... "ฉันไม่ได้ขอร้องเธอ..เธอไม่ยอมก็ไม่เป็นไร...แต่อย่าลืมว่าชีวิตของพี่ชายเธออยู่ในกำมือของฉัน..ฉันจะฆ่ามันให้ตายตอนนี้เลยก็ได้ ชีวิตของมันก็แค่ผักแค่ปลาไม่ได้มีค่าอะไรกับฉัน ส่วนตัวเธอ..ฉันเองก็ไม่ได้อยากได้อะไรขนาดนั้น อย่าสำคัญตัวเองผิดว่าฉันจะยังมีเยื่อใย แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่เอาไว้ขัดดอกจนกว่าพี่ชายเธอจะมาชดใช้หนี้จนหมด.. สายตาคมจ้องมองเธอด้วยนัยน์ตาที่สุขุมนุ่มลึก ทำให้เธอไม่สามารถคาดเดาความคิดของเขาในตอนนี้ได้..ชีวิตของเธอเป็นเพียงเครื่องมือที่เขาเอาไว้ใช้ในการล้างหนี้เพียงเท่านั้นน่ะหรือ...มีค่าแค่สิ่งของที่เขาเอาไว้ดูเล่น..ทำอย่างกับเธอไม่มีชีวิตจิตใจ.. "...ฉันไม่มีเวลามานั่งรอการตัดสินใจของเธอหรอกนะ...เอาเป็นว่าฉันฆ่ามันทิ้งเลยก็แล้วกัน.. "ไอ้รบ...จัดการมัน!... : รามสูรตะโกนสั่งการออกไปด้านนอก ก่อนที่เสียงร้องโหยหวนของนะนายด์จะดังไม่หยุด...น้องนางหันไปมองตามเสียงนั้นก่อนจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด.... " อึก..อึก...พี่นายด์.. : ภาพที่เห็นคือพี่ชายของเธอโดนชายฉกรรจ์นับสิบรุมกระทืบอยู่ด้านนอก...ทำไมกัน..ทำไมเขาถึงได้ใจร้าย ใช้วิธีนี้เพื่อเป็นการบีบบังคับเธอ... "นาง..ชะ..ช่วยพี่ด้วย.. อึก... !! : เสียงของนะนายด์ขาดห้วงไปชั่วขณะ ก้อนเลือดสีแดงพุ่งออกจากปากของเขา ก่อนที่เขาจะเริ่มหมดสติและแน่นิ่งไปในที่สุด "พอแล้ว !!!! นางยอมแล้ว.. อึก อึก.. หยุดทำร้ายพี่นายด์ได้แล้ว...พี่รามบอกพวกเขาให้หยุดได้แล้ว..นางยอมทุกอย่างแล้ว... อึก...อึก น้องนางร้องไห้สะอึกสะอื้นคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนคนใจร้ายที่อยู่ตรงหน้า สายตาของเธอมองไปยังพี่ชายที่หมดสติแน่นิ่งจมกองเลือดด้วยความเป็นห่วง...ผิดกับอีกคนที่นั่งไขว่ห้างแสยะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ นี่สินะภาพที่เขาอยากเห็นมาโดยตลอด..น้ำตา..ความเจ็บปวดของผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารเธอเลยแม้แต่น้อย...หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะใจอ่อนลงได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว..เขาไม่มีวันใจอ่อนกับเธอเด็ดขาด...ยิ่งเห็นเธอเจ็บปวด ทรมาน ร้องไห้เจียนจะขาดใจ เขายิ่งรู้สึกดี...มันคือสิ่งที่เธอควรที่จะได้รับ.. "พอ !....เอาตัวมันออกไป... "อึก...อึก... : คนตัวเล็กสะอึกสะอื้นมองตามพี่ชายที่ถูกลากตัวออกไป "ยอมตั้งแต่แรกก็จบ....หวังว่าเธอจะไม่กลับคำทีหลัง..เพราะถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะไม่ใจดีปล่อยมันไปอีกแน่... "นางบอกว่ายอมก็คือยอม...ทุกคำพูดของนาง...คำไหนคำนั้น..นางไม่เคยกลับคำที่หลัง "หึ..ก็ดี....งั้นพรุ่งนี้เธอเตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะให้คนของฉันไปรับเธอมาอยู่กับฉันที่คอนโด... "ทำไมนางต้องมาอยู่กับพี่...ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ... "ชีวิตเธอเป็นของฉัน...ฉันจะให้เธออยู่ที่ไหนเธอไม่มีสิทธิ์ค้านหรือปฏิเสธ... "........... "เตรียมตัวเองให้พร้อม..อ่อ..แล้วอย่าลืมบอกลาชู้รักของเธอด้วยล่ะ.... "พี่หมายถึงใคร.... "นี่เธอมั่วหลายคนจนถึงกับจำไม่ได้เลยเหรอว่าใครเป็นใคร... "พี่ราม ! "จะกี่คนเธอก็ไปเลิกให้หมด...ต่อจากนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่เป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจของเธอ..อดีตฉันจะไม่เอากลับมาพูด แต่ปัจจุบันและอนาคตเธอต้องไม่ข้องเกี่ยวกับตัวผู้ตัวไหนอีก... "ถ้าพี่หมายถึงพี่ธาม...เราสองคนนับถือกันเป็นแค่พี่น้อง...ไม่ได้คิดอกุศลอย่างที่พี่พูด.. "หึ...พี่น้องท้องชนกันล่ะสิไม่ว่า...อ้าขาให้มันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง..ยังบอกเป็นแค่พี่น้อง "ถ้าพี่จะคิดแบบนั้นก็แล้วแต่พี่เลยค่ะ...นางห้ามความคิดของใครไม่ได้... : น้องนางเมินหน้าหนีไปทางอื่น ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด ในเมื่อเขาตัดสินเธอไปหมดแล้ว "เขตแดน....มึงไปส่งผู้หญิงของกูดิ....ส่งให้ถึงหน้าห้อง และเฝ้าเธอเอาไว้อย่าให้ตัวผู้ตัวไหนมันเข้ามาใกล้เด็ดขาด... "นางไม่ใช่นักโทษของพี่นะพี่ราม .... ไม่ต้องให้ใครมาเฝ้าหรือมาจับตาดูนางขนาดนั้นก็ได้ "แล้วเธอแตกต่างจากนักโทษตรงไหน...?... "............คนตัวเล็กได้แต่เงียบ สิ่งที่ทำได้คือการแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจในคำพูดของเขาก็เท่านั้น "ไอ้เขตแดน ! กูสั่ง มึงไม่ได้ยินหรือไง.... "ครับนาย.... : เขตแดนรับคำสั่งจากผู้เป็นนายก่อนจะผายมือเชิญคนเป็นน้องให้เดินนำหน้าเขาไป น้องนางเดินออกไปพร้อมกับสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก ยังไม่ทันเริ่ม..เธอก็กลายเป็นนักโทษที่ถูกจองจำเสียแล้ว ชีวิตหลังจากวันพรุ่งนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไร เป็นไปในทิศทางไหน...ไม่สามารถคาดเดาได้ ไม่รู้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แต่หวังเอาไว้ว่าสักวันที่เขาพึงพอใจ ไฟแค้นในใจของเขาดับลง เขาคงจะปล่อยเธอไปในสักวัน....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more