ก่อนที่ฉันจะพูดจบ จู่ๆไปป์เขาก็คุกเข่าลงตรงหน้าของฉันพร้อมกับพูดประโยคนี้ออกมา ฉันก็เลยตอบเขากลับไปเสียงเรียบว่า
“กลับไปซะ....ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย!!”
ปัง!!
พอฉันพูดจบฉันก็ปิดประตูกระแทกใส่หน้าคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าไปทันที จะมาขอโอกาสกันง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะไม่มีทาง!!!
เช้าวันต่อมา......
แกร๊ก!!
แอดดดดด!!
ปึก!!
“เห้ย!!”
ฉันเปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปเรียนแต่ก็ต้องตกใจที่จู่ๆก็มีร่างของใครบางคนล้มลงมานอนที่พื้น แล้วพอฉันเห็นหน้าเขาเท่านั้นแหละ
“นี่นาย....มานอนทำบ้าอะไรตรงนี้ฉันบอกให้กลับไปไง!!”
ฉันพูดออกไปพร้อมกับจ้องมองคนที่กำลังค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา นี่เขานอนพิงประตูหน้าห้องฉันทั้งคืนเลยรึไงเนี่ย!!
“อ้าวมีน.....จะไปเรียนเหรอ เดี๋ยวฉันไปส่ง!!”
คนตรงหน้าพูดออกมาหน้าตายพร้อมกับยันตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้น นี่ทำไมเขาถึงได้หน้ามึนขนาดนี้เนี่ย
“ไม่ต้อง....ฉันไปเองได้!!” ฉันพูด
