“อร่อยไหม”
“อร่อยค่ะ จันทร์ชอบกินที่สุดเลย นายหัวลองชิมเหนื่อยไหม”
“ไม่ล่ะ ฉันว่ามันเลี่ยน”
“เลี่ยนที่ไหนนี่มันบลูเบอรี่ด้วยมันตัดเลี่ยนได้ดีเลยนะคะ จันทร์ป้อน ลองชิมหน่อย”
เมื่อเห็นชมจันทร์กะพริบตาปริบๆ และส่งช้อนที่ตักเค้กยื่นมาตรงหน้า นายหัวชาวีถอนหายใจแล้วอ้าปากให้เธอส่งเค้กเขามาป้อน
“เป็นไงคะ อร่อยไหม”
“ก็อร่อยดี หวานอมเปรี้ยวเอาอีกไหมจันทร์ป้อน”
“ไม่อยากกินเค้ก แต่อยากกินอย่างอื่น”
“อะไรคะ ให้จันทร์ไปเอาให้ไหม”
“ฉันอยากกินเธอไงล่ะจันทร์”
“นายหัวจะไม่ให้จันทร์พักเลยเหรอคะ”
“ถ้ากินแล้วมันอร่อยเธออยากหยุดกินไหมล่ะ” เขาถามแล้วขยับเข้ามานั่งกอดชมจันทร์พี่พยายามจะผลักเขาออก
“แต่มีคนเคยบอกว่าของอร่อยไม่ต้องกินบ่อยก็ได้”
“ใครบอก”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“ขอกินก่อนออกไปรอบเดียวได้ไหม”
“ถ้านายหัวกินจันทร์ตอนนี้ คืนนี้จันทร์จะไม่ให้นายหัวกินอีกเลย แต่ถ้าอดใจไว้ตอนนี้ กลางคืนจันทร์จ
