14
ฟีนิกซ์
"เก็บเงินปลายทาง ไม่ก็ลงชื่อฉันไว้"ผมบอกพนักงานก่อนจะวิ่งตามร่างบางออกมา
วันนี้ยัยเด็กหัวอ่อนเป็นไรไม่รู้ ทั้งงอแง ทั้งดื้อ! ทั้งเอาแต่ใจ นี่ก็เอากระเป๋าผมไปแล้ววิ่งออกจากร้านกระเป๋า ไม่ยอมให้ผมซื้อกระเป๋าให้เดซี่ ผมไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้ ผมสั่งผมบอกอะไรเชื่อผมหมด ตอนนี้เริ่มเก่ง มีงอแง เอาแต่ใจ
"พาย!"ผมตะโกนเรียกร่างบางที่วิ่งหนีผม
"ตัวเล็กๆทำไมวิ่งเร็วนักวะ"ผมบ่นกับตัวเอง ยืนมองหายัยหัวอ่อนที่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
ผมเดินไปตามทางลงคิดว่ายัยหัวอ่อนนั่นต้องกลับไปที่รถไม่ก็หนีกลับคอนโดไปแล้ว แต่แล้วผมก็เห็นชายหญิงยืนกอดกันกลางห้างไม่อายใคร ยัยเด็กร่าน!
"พายคิดถึงนนท์ที่สุดเลย"
"นนท์ก็คิดถึงพาย"
พรึบ!
ผมเดินฉับๆเข้าไปกระชากแขนเล็กนั้นออกจากผู้ชาย
"โอ๊ย!"ยัยเด็กหัวอ่อนร้องเหมือนเจ็บมาก
"เฮ้ย! ปล่อยพายนะเว้ย!"ไอ้หน้าอ่อนนั่นเดินเข้ามาหาผม
