หลายชั่วโมงต่อมา
ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี เหลือเพียงรอเวลาที่ออสตินฟื้นขึ้นมาเท่านั้น พระพายนั่งกุมมือหนา ภาพชายหนุ่มซึ่งนอนไม่ได้สติ ใส่เครื่องช่วยหายใจ สายน้ำเกลือระโยงระยางสะท้อนนัยน์ตาสีน้ำตาลเปรอะเขรอะคราบน้ำตา
ตั้งแต่ออสตินถูกนำตัวออกจากห้องผ่าตัด พระพายนั่งเฝ้าไม่ยอมห่าง น้ำตายังคงไหลรินอาบสองพวงแก้ม แค่รู้ว่าเขาปลอดภัยเธอก็โล่งใจขึ้นมาระดับหนึ่ง
"รีบฟื้นขึ้นมาหาฉันนะ" ริมฝีปากอวบอิ่มขยับพูดกับออสตินด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ใครต่อใครต่างบอกให้เธอกลับไปพักผ่อนก่อน แต่เธอกลับไม่ยอมทำตาม เพราะอยากให้เขาฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก
แกร๊ก~
อนันดาและพิมาลาเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นวีไอพี หลังจากคุยกับนายแพทย์ที่ดูแลออสติน ทั้งสองคนหันมองหน้ากันเมื่อเห็นพระพายยังนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิม
"ดึกแล้วเธอกลับไปพักผ่อนเถอะ" อนันดาเดินเข้ามาพูด พระพายเล่นนั่งเฝ้าออสตินมาหลายชั่วโมงซ้ำยังร้องไ
