JENNIE
Dahil nag-aaral na ang anak ko, kaya hindi namin siya pwedeng basta na lang isama agad pagbalik namin ni Lyndon sa Maynila.
Hindi ko rin kayang umalis at iwan siya dito sa probinsya, kaya kahit ayaw kong manatili dito sa bahay ng mga magulang ko ay napilitan ako, dahil narito si Baby Jay.
“Okay ka lang?” tanong ko kay Lyndon nang makapasok kami dito sa loob ng silid kung saan kami hinatid ni mama kanina.
“Oo, don't worry, I'm fine, love. Magiging maayos rin ang lahat,” mahinang sabi ni Lyndon, dahil alam niyang kanina pa ako emosyonal.
Namuo ang luha sa mga mata ko at biglang nanlalabo ang paningin ko. Ang bigat ng pakiramdam ko sa dibdib ko. Naiiyak ako at nahihirapan akong paglabanan ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito.
Niyakap naman ako ni Lyndon,
