“อ๋อ…เสียดายเสื้อ งั้นเดี๋ยวฉันจะซื้อตัวละร้อยเก้าๆ ตามตลาดนัดคืนให้แล้วกัน” คนเมาชักเริ่มสร่างเมาเมื่อโดนตอกหน้า แม่สาวแสบพยักหน้าเหมือนเข้าใจ แล้วกระแนะกระแหนเขาด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท ไม่ได้เกรงกลัวชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
“ยัยผู้หญิงบ้าเอ๊ย! เธอรู้ไหมว่าเสื้อตัวนี้ราคาเท่าไหร่ ถ้าไม่มีปัญญาก็อย่าสะเออะมาพูด” เห็นแม่ตัวดีบอกว่าจะซื้อเสื้อห่วยๆ ราคาถูกๆ มาแทน เธอจงใจยั่วให้เขาโมโห ชายหนุ่มจึงตะเบ็งเสียงใส่อย่างกราดเกรี้ยว ดวงตาวาวโรจน์ โกรธที่ยัยป้าหัวฟูบังอาจมาต่อปากต่อคำกับเขา
“ไม่รู้โว้ย! เผอิญฉันไม่ใช่ผู้สำรวจตลาด” ทรงศรีตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม ลอยหน้าลอยตากวนโอ๊ยเขาไม่เลิก ยิ่งมีฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกระแสเลือด ยิ่งทำให้ภาวะการยับยั้งชั่งใจและควบคุมสติของสาวแสบลดลงไปเกินกว่าครึ่ง ฉะนั้นเธอจึงแดกดันเขาอย่างไม่กลัวเกรง เพราะปกติสาวน้อยก็แก่นเซี้ยวอยู่แล้ว เคยยอมคนซะที่ไหน
“ถ้าไม่รู้ก็หัดดู
